Ciasto parzone – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francuski lukrowany pączek z ciasta parzonego („gniazdko”, „oponka”), smażonego w głębokim tłuszczu.

Ciasto parzone (ciasto ptysiowe) – rodzaj ciasta otrzymywanego przez zaparzenie mąki pszennej mieszaniną wody z tłuszczem.

Przepis na ciasto parzone powstał w XVIII wieku za sprawą dwóch osób: cukiernika Jeana Avice’a oraz cukiernika i kuchmistrza Marie-Antoine’a Careme’a^[1]. Od nazwy pâte à choux^[a] oznaczającej ciasto parzone powstało określenie dla gotowych wyrobów takich jak ptysie czy profiterolki: petit-chou^[b], co oznacza dosłownie „kapustkę”^[1]. Jest to nawiązanie do kształtu przypominającego kapuścianą głowę^[1].

Składniki potrzebne do przyrządzenia ciasta: mąka, woda, tłuszcz (masło), jaja, sól. Wypiekanie odbywa się w temperaturze 190–220 °C.

Upieczone wyroby z ciasta parzonego są:

lekkie
suche
puste w środku
o słomkowym kolorze

Uwagi

↑ W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było pâte a choux, tu poprawiono na pâte à choux.
↑ W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było petit choux, tu poprawiono na petit-chou.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Magdalena Kasprzyk-Chevriaux: Historie kuchenne. Wyborczy ptyś na osłodę. [w:] krakow.wyborcza.pl [on-line]. Agora SA, 30 maja 2015. [dostęp 2018-10-25].

[fr-pate-2] W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było pâte a choux, tu poprawiono na pâte à choux.

[fr-petit-3] W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było petit choux, tu poprawiono na petit-chou.

[Chevriaux-1] Magdalena Kasprzyk-Chevriaux: Historie kuchenne. Wyborczy ptyś na osłodę. [w:] krakow.wyborcza.pl [on-line]. Agora SA, 30 maja 2015. [dostęp 2018-10-25].

[1]

[a]

[b]