Cicha Woda (dopływ Zakopianki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cicha Woda
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka 4 rzędu
Źródło
Miejsce wschodnia strona Nędzowskiego Działu
Wysokość

ok. 960 m n.p.m.

Współrzędne

49°16′28″N 19°53′13″E/49,274444 19,886944

Ujście
Recypient Zakopianka
Miejsce

ujście potoku Młyniska

Współrzędne

49°17′59″N 19°56′50″E/49,299722 19,947222

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”

Cicha Woda – rzeka, dopływ Zakopianki, uznawana za górny bieg Białego Dunajca[1]. Wypływa na wysokości około 960 m po wschodniej stronie Nędzowskiego Działu, oddzielającego zlewnię Czarnego Dunajca od zlewni Białego Dunajca[2]. Źródła te znajdują się w dolnej części północnych stoków Hrubego Regla i na Groniku[3]. Pierwszym dopływem Cichej Wody jest lewostronny Butorowski Potok, potem prawostronny Małołącki Potok. Około 100 m na wschód od ujścia Butorowskiego Potoku, napotykając strome, fliszowe stoki Butorowskiego Wierchu, podcina je, tworząc w nich niemal pionową ścianę o wysokości 15 m. Odbijając się od niej, zmienia kierunek o 90°. Koryto Cichej Wody ma tutaj szerokość do 4 m, a w jego dnie występują wychodnie łupków fliszowych[4].

Poczynając od ujścia lewostronnego Blachowskiego Potoku, Cicha Woda tworzy łagodne meandry, na zakolach podcinając brzegi i przyjmując trzy niewielkie dopływy. Po przyjęciu niewielkiego prawostronnego Krzeptowskiego Potoku zmienia kierunek na północno-zachodni. Niżej przyjmuje jeszcze trzy dopływy: lewostronny Szymoszków Potok i dwa prawostronne – Potok zza Bramki i Młynkowiec. Niżej do Cichej Wody uchodzi jeszcze jeden niewielki potok, w opracowaniu Hydrologia Tatr Zachodnich nazwany Pająkowskim Potokiem, a za jego ujściem koryto rozszerza się do 6–7 m. Na jego dnie i brzegach pojawiają się kamieniste łachy. Dalej uchodzą jeszcze trzy niewielkie potoki (w opracowaniu Hydrologia Tatr Zachodnich nazwane Choćkowskim Potokiem, Walowym Potokiem i Myszkowcem) i jeden duży – Młyniska[4].

Od ujścia potoku Młyniska Cicha Woda zmienia nazwę na Zakopiankę. Takie jest aktualne ujęcie według Wykazu wód płynących Polski[1]. Dawniej jednak przyjmowano, że następuje to dopiero od ujścia Bystrej[2][4].

Cicha Woda płynie dnem Rowu Podtatrzańskiego, jej zlewnia obejmuje jednak nie tylko dno tego rowu, ale także Tatry Zachodnie i Pogórze Gubałowskie. Nazwa potoku pochodzi od tego, że płynie cicho w porównaniu z Bystrą, z którą się zlewa i która również płynie w obrębie Zakopanego. Czasami nazywana jest również Cichą Wodą Zakopiańską[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 35, ISBN 83-239-9607-5.
  2. ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  3. ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-04-02].
  4. ↑ a b c Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Zachodnich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Zachodnie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.
 Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cicha_Woda_(dopływ_Zakopianki)&oldid=70079995”