Cmentarz partyzancki w Osuchach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cmentarz partyzancki w Osuchach
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Osuchy

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,12 ha

Liczba pochówków

ok. 300

Liczba grobów

18

Data otwarcia

1944

Data ostatniego pochówku

1945

Położenie na mapie gminy Łukowa
Mapa konturowa gminy Łukowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz partyzancki w Osuchach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz partyzancki w Osuchach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz partyzancki w Osuchach”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz partyzancki w Osuchach”
Ziemia50°24′19,37″N 22°57′57,93″E/50,405381 22,966092

Cmentarz partyzancki w Osuchach – cmentarz wojenny z II wojny światowej w Osuchach.

Cmentarz powstał w lipcu 1944 r[1] po największej bitwie partyzanckiej na terytorium dzisiejszej Polski[1]. Nekropolia położona jest na skraju lasu, po wschodniej stronie drogi z Józefowa do Łukowej. Został założony na planie prostokąta, w formie zbiorowych mogił z metalowymi krzyżami opatrzonymi mosiężnymi tabliczkami, zlokalizowanych symetrycznie względem środkowej alejki[1]. Na zakończeniu alejki stanął, zbudowany w 1957 r., pomnik w postaci słupa złożonego z kamiennych bloków z dostawionymi schodkowymi ściankami z napisami i wizerunkami orłów w koronie[1].

Na cmentarzu pochowano ok. 300, spośród poległych w bitwie 400-800[1], partyzantów. W mogiłach znajdują się żołnierze Armii Krajowej oraz Batalionów Chłopskich[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f D. Kawałko, Cmentarze..., s. 144

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.