Color Climax Corporation – Wikipedia, wolna encyklopedia

Color Climax Corporation – duńskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją pornografii z siedzibą w Kopenhadze^[1]. Do lat 90. XX wieku był jednym z wiodących europejskich producentów filmów i magazynów pornograficznych^[2]. Od tego czasu CCC cofnęła większość swoich zasobów, ale ponieważ jej wcześniejsze prace przyciągają wielbicieli klasycznej pornografii, CCC nadal funkcjonuje do dziś za pośrednictwem Internetu^[3]. Color Climax Corporation (CCC) rozpoczęło swoją działalność w 1967^[4] od publikacji magazynu porno „ColorClimax”, mimo że pornografia była w Danii nielegalna do 1969.

W 1969 Dania zalegalizowała produkcję wszelkiego rodzaju pornografii^[5]. W latach 70. CCC zaczęła produkować 8-milimetrowe filmy pornograficzne. W latach 80. klisze filmowe zastąpiły taśmy wideo, czasami jako kompilacje wcześniej wydanego materiału. Filmy CCC zwykle zawierały szerszy zakres treści, w tym z udziałem zwierząt^[6], w których także występowała Bodil Joensen, oraz inne treści, które nie były wówczas powszechnie dostępne. Urofilia była również wyświetlana.

Color Climax jako pierwszy wyprodukował komercyjne filmy z pornografią dziecięcą^[5]. W latach 1969–1979 Color Climax był odpowiedzialny za stosunkowo dużą dystrybucję pornografii dziecięcej. W latach 1971–1979 firma wyprodukowała 36 lub więcej 10-minutowych filmów do swojej serii Lolita^[5][7][8].

W filmach tych występowały młode dziewczęta, głównie z mężczyznami, ale czasami z kobietami lub innymi dziećmi^[5][7][8]. Uczestniczące w nich dziewczęta były głównie w wieku od 7 do 11 lat; jednak niektóre były młodsze^[5][7][8]. Wśród tytułów znalazła się Incest Family (Rodzina kazirodztwa), Pre-Teen Sex (Seks nieletni), Sucking Daddy (Ssanie tatusia) i Child Love (Miłość dziecka)^[7][9].

CCC było również znane z serii czasopism z tytułami takimi jak „Color Climax” i „Rodox”. Były one uważane za jedne z najlepszych magazynów pornograficznych w Europie^[4]. Tak było w szczególności w Wielkiej Brytanii, gdzie przed rokiem 2000 sprzedaż ostrego porno była nielegalna^[4]. Przed tą datą niektóre brytyjskie sex shopy sprzedawały brytyjskie magazyny softcore w plastikowych opakowaniach z przednią okładką „Rodox” lub „Colour Climax”^[4]. Te same sklepy czasami sprzedawały reprodukcje tytułów CCC, z usuniętymi wszelkimi hardkorowymi obrazami^[4]. Magazyny CCC prezentowały szeroki wybór gwiazd europejskich i amerykańskich, m.in.: Tom Byron, John Holmes, Ron Jeremy, Roberto Malone, Sean Michaels, Peter North, Rocco Siffredi i Christoph Clark^[10]. Zestawy fotograficzne zwykle zaczynały się od w pełni odzianych, a kończyły się obrazem męskiego wytrysku, historią dzieloną z innymi duńskimi magazynami z tego okresu, takimi jak „Fucking” i „Con Amore”^[11]. Wiele z tych zdjęć pozostało dostępnych od połowy maja 2014. Za pośrednictwem strony internetowej Color Climax, a także rozpowszechniano je szeroko – choć były tak rozpowszechniane z naruszeniem praw autorskich – w Internecie za pośrednictwem sieci udostępniania plików i innych źródeł. Fotografie z serii filmów Lolita zostały również opublikowane w czasopismach „Color Climax”^[5]. Do 2006 firma opublikowała ponad 3 tys. różnych książek i czasopism, w sumie ponad 140 mln wydań; 8,5 mln filmów i prawie milion kaset wideo^[4].

Początkowo firma publikowała różne jednorazowe magazyny z tytułami takimi jak „Carnaby Kinks”, „Young Lesbians” i „Fuck Around the Clock”, zanim zdecydowała się na serię tytułów numerowanych. Zostały one wyprodukowane w formacie A5, składały się z kolorowych fotografii i zazwyczaj zawierały pięć lub sześć zestawów zdjęć po około dziesięciu stron; każdemu zestawowi towarzyszyłby krótki opisowy tekst. Chociaż nie wszystkie tytuły były wyświetlane jednocześnie, tematyka poszczególnych czasopism często się pokrywała. Wiele tematów, takich jak duży biust, międzyrasowość, mundur lub o tematyce etnicznej, pojawiłoby się w dowolnym tytule, zależnie od wykonywanej czynności, a nie od uczestników.

• „Danish Hard Core” (później „Hard Core”) – konwencjonalne hardkorowe zdjęcia przedstawiające uczestników płci męskiej i żeńskiej.
• „Teenage Sex” – nastoletnie dziewczyny w softcore i hardkorowych zestawach zdjęć. Później dołączyły do nich „Teenage School Girls”.
• „Blue Climax” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
• „Rodox” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
• „Anal Sex” – hardcorowe zestawy zdjęć koncentrujące się na stosunku analnym i podwójnej penetracji. Po raz pierwszy opublikowany w 1970.
• „Exciting” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
• „New Cunts” – hardcorowe zestawy zdjęć, początkowo skupiające się na modelkach z ogolonymi narządami płciowymi.
• „Sex Bizarre” – hardcorowe zestawy zdjęć skupiające się na sporty wodne oraz, we wcześniejszych wydaniach, koprofilii.
• „Lesbian Love” – zestawy dziewczyna z dziewczyną.
• „Transsexual Love” – mieszanka hardcorowych i softcore zestawów transpłciowych modeli męskich i żeńskich, zwykle w połączeniu z modelami męskimi podczas stosunku oralnego i odbytu.
• „Animal Lover” – magazyn zoofilii, zwykle zawierający pary kobiet i zwierząt.
• „Erotic Desire” – wraz z „Pussycat” i „Sexual Fantasy” – przedruki edytowanych zestawów i selekcji ze starszych czasopism.
• „Cover Girls” – wraz z „Sexy Girls”, zestawy solo softcore z modelkami.

W połowie lat 90. tytuły czasopisma zostały sprzedane niemieckiemu studiu Silwa, które kontynuowało je dzięki własnym zestawom obrazów z podobnymi scenami.