Cork Celtic F.C. – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cork Celtic
Pełna nazwa

Cork Celtic Football Club

Barwy

       
żółto-zielone

Data założenia

przed 1951

Debiut w najwyższej lidze

1951

Data rozwiązania

1979

Data reaktywacji

1959

Liga

Eircom Premier Division

Państwo

 Irlandia

Stadion

Turners Cross

Cork Celtic Football Clubirlandzki klub piłkarski z siedzibą w mieście Cork.

Klub grał w pierwszej lidze Irlandii w latach 19511979, rozgrywając swoje mecze domowe na stadionie Turners Cross. W latach 19511959 klub występował pod nazwą Evergreen United. W 1974 Cork Celtic zdobył mistrzostwo Irlandii i wystąpił w europejskich pucharach, docierając do drugiej rundy Pucharu Mistrzów.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Evergreen United

[edytuj | edytuj kod]

Klub założony został pod nazwą Evergreen United Football Club. Pod tą nazwą klub zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Irlandii – w 1953 i 1959 roku, w obu przypadkach za Shamrock Rovers. Ponadto w 1953 roku Evergreen dotarł do finału Pucharu Irlandii, gdzie zremisował z Cork Athletic 2:2, jednak w meczu dodatkowym przegrał 1:2. W sezonie 1956/57 piłkarz Evergreen Donald Leahy zdobył 15 goli i został królem strzelców irlandzkiej ekstraklasy. Także w następnych dwóch sezonach Leahy był najlepszym strzelcem ligi, za pierwszym razem z 16 golami, a za drugim z 22 golami. Reprezentant Irlandii Tommy Moroney swoją ostatnią, dwunastą bramkę dla zespołu narodowego zdobył 4 października 1953 roku w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1954 z Francją, będąc w tym czasie piłkarzem klubu Evergreen, w którym ostatecznie zakończył swą karierę.

Cork Celtic

[edytuj | edytuj kod]

W 1959 roku klub Evergreen United zmienił nazwę na Cork Celtic. Klub o takiej nazwie istniał już dużo wcześniej. W 1904 inny klub, który zwał się Cork Celtic wygrał Munster Senior Cup, a w latach 20. razem z klubami Fordsons, Cork Bohemians, Cobh Ramblers i Cork City grał w ligach Munster Junior League i Munster Senior League. W 1932 roku młodzieżowy zespół tegoż Cork Celtic został finalistą Munster Junior Cup. W 1957 roku jeszcze inny klub o nazwie Cork Celtic usyskał prawo gry w pierwszej lidze Irlandii, utracił je jednak na rzecz Cork Hibernians.

W sezonie 1959/60 roku, już pod nową nazwą, klub zdobył wicemistrzostwo Irlandii. W latach 60. Cork Celtic rywalizował ze swym derbowym przeciwnikiem Cork Hibernians. W 1974 roku zespół, w którego składzie grali Alfie Hale i Bobby Tambling, zdobył swój jedyny tytuł mistrza Irlandii. Tambling, były gracz Chelsea i reprezentant Anglii, początkowo przeniósł się do Irlandii, by pracować jako misjonarz Świadków Jehowy. W mistrzowskim dla Cork Celtic sezonie strzelił dla tego klubu 7 goli.

W następnych sezonach do klubu przybyło wielu wybitnych piłkarzy. W grudniu 1975 George Best zawarł z klubem krótkookresową umowę, taką samą, jak poprzednio z klubem Stockport County, a później z Los Angeles Aztecs. W Cok Celtic Best rozegrał tylko trzy mecze przeciwko klubom Drogheda United, Bohemian FC i Shelbourne, przyciągając na trybuny tłumy kibiców, choć w rozegranych spotkaniach nie pokazał niczego nadzwyczajnego i nie strzelił żadnej bramki. W 1976 roku przybył do Cork Celtic, ale tylko na miesiąc, Geoff Hurst, zdobywając 3 gole. W sezonie 1977/78 w jednym meczu wystąpił w klubie Uwe Seeler i zdobył dwie bramki w wygranym aż 6:2 spotkaniu z Shamrock Rovers. Seeler był przekonany, że jest to spotkanie towarzyskie.

W 1979 roku Cork Celtic został rozwiązany z powodów finansowych. Jego miejsce w pierwszej lidze zajął klub University College Dublin.

Piłkarze

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Cork Celtic F.C..

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]

Europejskie puchary

[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1964/65 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Bułgaria Sławia Sofia 0–2 1–1 1–3
1974/75 Puchar Europy 1R Cypr Omonia Nikozja w/o
1/8 Ararat Erywań 1–2 0–5 1–7

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]