Creepypasta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Creepypasta – fikcyjna i straszna historia, przybierająca zwykle formę miejskiej legendy rozpowszechniana za pomocą internetu, która ma na celu przestraszyć czytelnika[1]. Bardzo często twórcy takich historii twierdzą, iż osobiście doświadczyli opisywanych przeżyć[2].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Słowo „creepypasta” to zbitka wyrazowa angielskich słów creepy („straszny, przyprawiający o gęsią skórkę”) i copypasta (określenie historii kopiowanych i wklejanych przez użytkowników)[3]. Obecnie termin odnosi się już nie tylko do tekstów pisanych, lecz do większości strasznych treści publikowanych w Internecie[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Choć nie da się jednoznacznie stwierdzić, kiedy dokładnie powstały creepypasty, samo słowo po raz pierwszy pojawiło się na platformie 4chan w 2006 roku[5].

W Polsce creepypasty są rozpowszechnione głównie na działającej od 2012 roku stronie Creepypasta Wiki (która jest odpowiednikiem angielskiej wersji)[1].

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]
Artystyczne przedstawienie Suicide Mouse

W creepypastach można wyróżnić parę podgatunków:[6][7]

Dziwne pliki/Internetowe duchy[2]

[edytuj | edytuj kod]

Podgatunek ten dotyczy tajemniczych filmów, obrazów, plików, wiadomości i gier, dotyczących zwykle czyjeś śmierci, samobójstwa, czy zaginięcia. Mogą tyczyć się również zaginionych odcinków programów telewizyjnych, czy ukrytych zakończeń w grach.

Początki tej kategorii sięgają lat 90 i wysyłanych na maila łańcuszków internetowych przez rzekome duchy, które groziły czytającemu, w przypadku nie rozesłania wiadomości dalej.

Znane przykłady:Obey the Walrus, Mereana Mordegard Glesgorv, Suicidemouse.avi, Sonic.exe. Squidward’s Suicide, Candle Cove.

Instrukcje/Rytuały

[edytuj | edytuj kod]

Dotyczy wykonywania pewnego rodzaju tajemniczych instrukcji, bądź rytuałów, co ma na celu przedstawić konsekwencję działań człowieka.

Znane przykłady: The Midnight Game, He Waits for You

Istoty nadprzyrodzone

[edytuj | edytuj kod]

Podkategoria ta jest mocno związana z legendami miejskimi i zazwyczaj przedstawia przerażającą postać nieznanego pochodzenia.

Znane przykłady: Slenderman, The Expressionless woman (kobieta bez wyrazu)[8]

Eksperymenty naukowe

[edytuj | edytuj kod]

Dotyczy zwykle zapisków, bądź relacji z fikcyjnego eksperymentu naukowego.

Znane przykłady: Tulpa, Blood Freezing Experiment, Rosyjski eksperyment ze snem[9]

Slender Man

Wpływ

[edytuj | edytuj kod]

Po tym, jak internetowe creepypasty zyskały na popularności, pojawiło się kilka osób, które chciały naśladować postaci opisywane w tych historiach. W 2014 roku w mediach nagłośniono przypadek, w którym dwie dziewczynki ze stanu Wisconsin niemal na śmierć zadźgały w lesie nożem 12-letnią koleżankę twierdząc, że kazał im to zrobić Slender Man[10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dariusz Brzostek, Praktyka grozy i praktyki narracyjne. Creepypasta: niesamowitości (w) sieci, „Literatura Ludowa” (3), 2016, s. 53, DOI10.12775/LL.3.2016.005, ISSN 0024-4708 [dostęp 2023-08-15].
  2. a b June Michele Pulliam, Anthony J. Fonseca, Ghosts in Popular Culture and Legend, s. 174–176, ISBN 978-1-4408-3490-5.
  3. Creepypasta. knowyourmeme.com. (ang.).
  4. d (ilustr.), The definitive guide to creepypasta—the Internet’s scariest urban legends [online], The Daily Dot, 31 października 2012 [dostęp 2023-08-20] (ang.).
  5. Przemysław Siek, Creepypasta – the modern twist in horror literature, „„Kwartalnik Opolski” 2016, 4”, s. 37,38.
  6. Aleksandra Serwotka, Anna Stwora, Powrót do dyskursów internetowych: język creepypasty, „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna”, 4 (14), 2019, s. 11–25, DOI10.31648/mkks.2958, ISSN 1734-3801 [dostęp 2023-08-15].
  7. Creepypasta Wiki [online], creepypasta.fandom.com [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  8. The Expressionless woman (kobieta bez wyrazu) [online], Creepypasta Wiki [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  9. Gavin Fernando, How the Russian Sleep Experiment became a global phenomenon [online], 15 czerwca 2016.
  10. 19 razy dźgnęły koleżankę, bo kazał im Slenderman. Gazeta Wyborcza, 5 czerwca 2014.