Cytozol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cytozol jest roztworem wielu ciasno stłoczonych cząsteczek, wypełniających wnętrze komórki. Na zdjęciu są widoczne: mikrotubule (jasnoniebieski), filamenty aktynowe (ciemnoniebieski), rybosomy (żółte i fioletowe), białka (jasnoniebieski), kinezyny (czerwone), małe cząstki (biały) i RNA (różowy).

Cytozol[1][2], cytoplazma podstawowa[2][3], matriks cytoplazmy[3], płyn wewnątrzkomórkowy – płynny składnik cytoplazmy, w którym znajdują się organelle. W tym układzie koloidalnym znajdują się składniki odżywcze, jony, białka, enzymy oraz produkty odpadowe metabolizmu[1], z których część jest rozpuszczona w wodzie[2][3].

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Skład cytozolu przedstawia się następująco[2]:

  • woda 60-90%
  • zawieszone związki organiczne
  • związki nieorganiczne
    • związki wapnia
    • związki fosforu
    • związki magnezu
    • związki chloru

Funkcje

[edytuj | edytuj kod]

Cytozol jest koloidem, w którym zachodzą reakcje:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b praca zbiorowa pod redakcją Małgorzaty Maćkowiak, Annay Michalak: Biologia: jedność i różnorodność. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2008, s. 71-72. ISBN 978-83-7446-134-4.
  2. a b c d e f g h i j Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 104. ISBN 83-7389-096-3.
  3. a b c Biologia: słownik encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo Europa, 2001, s. 51. ISBN 83-87977-73-X.