Czesław Nantel – Wikipedia, wolna encyklopedia
starszy sierżant | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | d-ca II plutonu Alek 2. kompanii Rudy batalionu „Zośka” |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Czesław Nantel ps. Kolka (ur. 11 kwietnia 1921[1], zm. 31 sierpnia 1944 w Warszawie) – starszy sierżant, uczestnik powstania warszawskiego jako dowódca II plutonu „Alek” w 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Podczas niemieckiej okupacji działał w polskim podziemiu zbrojnym. W grupie II minerów pod dowództwem Leonarda Pecyny ps. Lolek, brał udział w akcji wykolejenia niemieckiego pociągu na odcinku Tłuszcz-Urle.
W powstaniu warszawskim walczył ze swoim oddziałem na Woli i Starym Mieście. 5. dnia powstania warszawskiego 1944 uczestniczył w zdobyciu „Gęsiówki”[2]. Zginął w nocy 31 sierpnia przy ul. Bielańskiej, podczas próby przebicia ze Starówki do Śródmieścia. Miał 23 lata. Polegli wtedy także m.in.: Józef Hłasko, Jan Kajus Andrzejewski, Ewaryst Jakubowski, Stefan Kowalewski.
Czesław Nantel został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
- ↑ Wyzwolenie „Gęsiówki” w powstaniu warszawskim. [dostęp 2012-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)].