Dół środkowy czaszki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dół środkowy czaszki oznaczony na zielono.

Dół środkowy czaszki (łac. fossa cranii media) – w anatomii człowieka dół na powierzchni wewnętrznej podstawy czaszki[1]. Z przodu od dołu przedniego czaszki oddzielają go tylne brzegi skrzydeł mniejszych kości klinowej i przedni brzeg bruzdy skrzyżowania wzrokowego, z tyłu – od dołu tylnego czaszki – górne brzegi części skalistych kości skroniowych i brzeg grzbietu siodła tureckiego. Wąska część środkowa dołu środkowego czaszki tworzona jest przez trzon kości klinowej, a dwie szerokie części boczne trzorzą skrzydła większe kości klinowe, część łuskowa i przednia powierzchnia piramidy kości skroniowej. W odcinku środkowym leży przysadka mózgowa, na częściach bocznych płaty skroniowe mózgu[1][2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 408–409, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 290–291, ISBN 83-200-1923-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dół_środkowy_czaszki&oldid=74889912”