Dół pachowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dół pachowy

Axilla

fossa axillaris

Ogolony dół pachowy mężczyzny

Multimedia w Wikimedia Commons

Dół pachowy (łac. fossa axillaris) – przestrzeń, która oddziela klatkę piersiową od ramienia. Powiększa się podczas unoszenia kończyny górnej, największa jest zaś przy odwiedzonym ramieniu pod kątem 45 stopni.

• od przodu – dolny brzeg mięśnia piersiowego większego (fałd pachowy przedni)
• od tyłu – przedni brzeg mięśnia najszerszego grzbietu (fałd pachowy tylny)
• przyśrodkowo – mięsień zębaty przedni
• bocznie przechodzi w bruzdę przyśrodkową mięśnia dwugłowego ramienia
• od góry (sklepienie dołu) - skóra wraz z włosami (łac. hirci)

• Żebra,
• głowa kości ramiennej,
• mięsień kruczo-ramienny,
• głowa krótka mięśnia dwugłowego ramienia,
• powrózek naczyniowo-nerwowy,
• węzły chłonne.

Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet okolice pachy od momentu dojrzewania porastają włosy (pojawiają się nieco później niż owłosienie łonowe). Skóra ma nieco inne zabarwienie i jest wyposażona w liczne gruczoły potowe, nadające tej okolicy specyficzny zapach.

• Anatomia człowieka. Adam Bochenek. T. I. s. 790-3. ISBN 83-200-2877-9.

Zobacz hasło pacha w Wikisłowniku

• Włosy pod pachami