Dętka rowerowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dętka rowerowa – komora z elastycznego materiału w kształcie torusa, znajdująca się na obwodzie koła między oponą a obręczą. Do produkcji dętek używa się głównie gumy butylowej lub lateksowej. Po wewnętrznej stronie dętki znajduje się wentyl, który przechodzi przez otwór w obręczy i jest jedynym widocznym elementem dętki w gotowym do jazdy kole. Można spotkać się z trzema rodzajami wentyli: Schradera (samochodowy), Presta lub Dunlopa.

Zadaniem dętki jest wypełnienie opony. Dzięki napompowanej dętce, ciśnienie rozpiera oponę od środka, napina oplot i opona nabiera właściwego kształtu. Odpowiednie ciśnienie zależy od rodzaju roweru, rodzaju terenu w którym się jedzie oraz wagi osoby jadącej. Zbyt niskie ciśnienie zwiększa opory toczenia i może doprowadzić do uszkodzenia obręczy, ale dobrze amortyzuje nierówności. Zbyt wysokie ciśnienie zmniejsza komfort jazdy, lecz jest niezbędne dla osób ciężkich i kolarzy. Producenci zwykle podają zalecany zakres ciśnień na bocznych ściankach opon w PSI.

W rowerach górskich stosowane są dętki o średnicy 26, 27,5, oraz 29 cali. Z kolei rozmiary dętek szosowych to najczęściej 28 cali. Szerokość dętek waha się między 1 a 4 cale^[1].

W niektórych rowerach stosuje się połączoną oponę z dętką (szytkę). Jej zaletą jest niska masa, jednak ze względu na wysokie koszty eksploatacji oraz trudniejszą naprawę stosowane praktycznie wyłącznie przez sportowców.