Dżany Beg – Wikipedia, wolna encyklopedia
chan Złotej Ordy | |
Okres | od 1342 |
---|---|
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Dzieci |
Dżany Beg lub Dżanibeg (zm. 1357) – jedenasty chan Złotej Ordy w latach 1342–1357.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Ozbega. Do władzy doszedł po zamordowaniu swojego brata Tyny Bega. Za jego panowania udało się zdobyć Tebriz (1356). W latach 1343 i 1345 podejmował wyprawy przeciwko genueńskiej kolonii na Krymie – Kaffie. Pod koniec jego panowania doszło do zamętu w Złotej Ordzie. Wpływowy Togłu-bej zdołał namówić syna Dżany Bega – Berdi Bega do zabicia ojca.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- B. Grekow, A. Jakubowski, Złota Orda i jej upadek, słowo wstępne i red. Ananiasz Zajączkowski, przeł. Wł. Głuchowski, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1953.
- Peter Jackson, Mongołowie i Zachód: podbój Azji i Europy, tajemnice najazdów na Polskę, imperium Tamerlana, przeł. Agnieszka Kozanecka, Warszawa: Bellona 2007.
- Dariusz Kołodziejczyk, The Crimean Khanate and Poland-Lithuania: International Diplomacy on the European Periphery (15th-18th Century). A Study of Peace Treaties Followed by Annotated Documents, Leiden: Brill, 2011, ISBN 978-90-04-19190-7, OCLC 802412424 .