DDR4 – Wikipedia, wolna encyklopedia

DDR4 SDRAM (ang. Double Data Rate Synchronous Dynamic Random Access Memory (version 4)) – standard pamięci RAM typu SDRAM, będący rozwinięciem pamięci DDR, DDR2 i DDR3, stosowanych w komputerach jako pamięć operacyjna.

Pamięć DDR4 umożliwia zastosowanie napięcia 1,2 V^[1] w porównaniu z 1,5 V dla DDR3, 1,8 V dla DDR2 i 2,5 V dla DDR. Dzięki temu pamięć DDR4 charakteryzuje się zmniejszonym poborem mocy o około 20% w stosunku do pamięci DDR3 oraz większą przepustowością w porównaniu do DDR3, DDR2 i DDR. Pamięci DDR4 nie są kompatybilne wstecz, tzn. nie współpracują z chipsetami obsługującymi DDR, DDR2 i DDR3.

Obsługa pamięci DDR4 przez procesory została wprowadzona w 2014 roku w chipsetach płyt głównych. W przypadku produktów firmy Intel, pamięci DDR4 są obsługiwane wyłącznie przez płyty główne z chipsetem Intel X99^[2][3] i gniazdem LGA 2011v3^[4], jak również LGA 1151 i LGA 1200, niezależnie od chipsetu^[5]. W przypadku produktów firmy AMD, pamięci DDR4 są obsługiwane przez wszystkie płyty główne oparte na gnieździe AM4, TR4, sTRX4 oraz SP3.

Organizacja JEDEC wyróżnia siedem następujących standardów modułów pamięci DDR4^[6]:

Pamięci DDR4 SDRAM występują w modułach o pojemności od 2GB do 256GB.

• większa przepustowość przy niższym napięciu^[7]
• mniejszy pobór prądu o 20%^[7]

• CAS latency
• Dual channel