Dalba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dalba w Hamburgu

Dalba – gruby pal (wiązka pali lub rura) wbity w dno akwenu i wystający ponad powierzchnię wody, wykorzystywany w różnych celach:

  • jako uchwyt do cumowania
  • na terenie akwatorium portowego jako oś do ciasnego obracania jednostek pływających (tzw. obrotnica portowa)
  • jako osłona wejścia do budowli hydrotechnicznej, np. wejścia do kanału, portu, śluzy, doku
  • jako osłona brzegów kanału, falochronu itp., szczególnie jeżeli są przy nich płycizny
  • jako wytyczenie i jednocześnie osłona krawędzi toru wodnego wytyczonego wśród płycizn
  • jako rodzaj znaku nawigacyjnego lub postument dla takiego znaku
  • jako miejsce do określania dewiacji kompasu magnetycznego, tzw. dalba dewiacyjna – mniejsze jednostki pływające cumują przy takiej dalbie i obracając się wokół niej określają poprawkę kompasu na różnych kursach
  • jako znak graniczny (np. dalba „7” na Jeziorze Nowowarpieńskim)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.