Departament płocki (Księstwo Warszawskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Departament płocki – jednostka administracyjna Księstwa Warszawskiego ze stolicą w Płocku utworzona na podstawie art. 64 konstytucji z dotychczasowego departamentu płockiego Prus Nowowschodnich. 19 grudnia 1807 r. dokonano podziału departamentu na powiaty i zgromadzenia gminne^[1]. Po kongresie wiedeńskim został przekształcony w województwo płockie Królestwa Polskiego.

Podział administracyjny

Departamenty	bydgoski kaliski krakowski (od 1810) lubelski (od 1810) łomżyński płocki poznański radomski (od 1810) siedlecki (od 1810) warszawski
Miasta municypalne	Kalisz Kraków (od 1810) Lublin (od 1810) Poznań Sandomierz (od 1810) Toruń Warszawa