Deraeocoris flavilinea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Deraeocoris flavilinea
(Costa, 1862)
Ilustracja
Imago
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

tasznikowate

Podrodzina

Deraeocorinae

Rodzaj

Deraeocoris

Gatunek

Deraeocoris flavilinea

Deraeocoris flavilineagatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tasznikowatych.

Pluskwiak o długości ciała 6,3–7,2 mm[1] i podstawowym ubarwieniu brązowym, bez czarnego punktowania. Przedplecze ma matową, porośniętą kędzierzawymi włoskami i zwykle jasno ubarwioną obrączkę apikalną. Okolice zewnętrznych otworów przewodów gruczołów zapachowych jasne. Półpokrywy bez czarnych punktów na pomarańczowym, ciemno zakończonym kliniku. Na każdym pazurku odnóża występuje wyraźny, głęboko wykrojony ząbek[2].

Owad drapieżny, polujący na drzewach i krzewach. Początkowo uważany za endemit Sycylii, w 1961 znaleziony na Korsyce, a od lat 80. notowany dalej na północ: na Węgrzech, w Bułgarii, Szwajcarii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Danii, Szwecji i krajach Beneluksu. W Polsce odnaleziony po raz pierwszy w 2013[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Grzegorz Gierlasiński. Deraeocoris flavilinea (A. Costa, 1862) (Heteroptera: Miridae: Deraeocorinae) w Polsce. „Heteroptera Poloniae – Acta Faunistica”. 9, s. 45-46, 2015. ISSN 2083-201X. 
  2. Jacek Gorczyca, Aleksander Herczek: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII, zeszyt 6a: Tasznikowate, podrodziny: Isometopinae, Deraeocorinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.