Dezypramina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dezypramina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	3-(10,11-dihydro-5H-dibenzo[b,f]azepin-5-ylo)-N-metylopropano-1-amina
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C18H22N2
Masa molowa	266,38 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	50-47-5
PubChem	2995
DrugBank	DB01151
SMILES
	CNCCCN1C2=C(CCC3=C1C=CC=C3)C=CC=C2
InChI
	InChI=1S/C18H22N2/c1-19-13-6-14-20-17-9-4-2-7-15(17)11-12-16-8-3-5-10-18(16)20/h2-5,7-10,19H,6,11-14H2,1H3
	InChIKey
	HCYAFALTSJYZDH-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H302, H315, H317, H319, H334, H335
Zwroty P	P261, P280, P305+P351+P338, P342+P311
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22, R36/37/38, R42/43
Zwroty S	S22, S24, S26, S36/37
Numer RTECS	HO0525000
	Klasyfikacja medyczna
ATC	N06 AA01
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dezypramina, dezipramina – organiczny związek chemiczny, lek psychotropowy z grupy TLPD, metabolit ustrojowy imipraminy. Działa jako silny inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny przy znikomym wpływie na wychwyt serotoniny. Działa głównie „odhamowująco”, może wyzwalać lęk i niepokój, na innych pacjentów działa raczej tłumiąco. Efekt terapeutyczny pojawia się w pierwszym tygodniu leczenia.

Wskazania

depresja endogenna z zahamowaniem psychoruchowym bez wyraźnych cech lęku i niepokoju
ból neuropatyczny
terapia uzależnień od stymulantów (kokaina, amfetamina)
próbnie w leczeniu ADHD u dzieci

Działania niepożądane są typowe dla TLPD; działanie cholinolityczne dezypraminy jest słabsze niż imipraminy.

Lek obecnie coraz rzadziej stosowany, niedostępny w Polsce, ostatnim preparatem dostępnym na rynku był Petylyl.

Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.