Dialekt wysokofrankoński – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dialekt wysokofrankoński – jeden z trzech dialektów górnoniemieckich[1], będący jednocześnie dialektem przejściowym ze środkowoniemieckimi.
Obszar występowania dialektu obejmuje okolice Norymbergi, Würzburgu i Heidelbergu.
Dialekt ten dzieli się na dwa zespoły gwarowe:
- gwary wschodniofrankońskie (na wschodzie obszaru)
- gwary południowofrankońskie (na zachodzie obszaru)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Noble, Cecil A. M. (1983). "Modern German dialects", Nowy Jork, Lang, s. 119