Dibromoindygo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dibromoindygo

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (2E)-6-bromo-2-(6-bromo-3-okso-1H-indol-2-ylideno)-1H-indol-3-on Inne nazwy i oznaczenia 6,6′-dibromoindygo, dwubromoindygo, purpura tyryjska, purpura antyczna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H8Br2N2O2
Masa molowa	420,05 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	19201-53-7
PubChem	5491378
SMILES C1=CC2=C(C=C1Br)NC(=C3C(=O)C4=C(N3)C=C(C=C4)Br)C2=O
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.

Dibromoindygo (6,6′-dibromoindygo) – organiczny związek chemiczny, główny składnik barwnika purpury tyryjskiej (znanej także jako purpura antyczna lub starożytna). Jest to pochodna indyga zawierająca dwa atomy bromu przyłączone do pierścieni indolowych w pozycjach 6, co zmienia barwę z niebieskiej na purpurową (RGB 102, 2, 60).

Purpura tyryjska była wykorzystywana w starożytności jako pigment do barwienia wyrobów tekstylnych. Pozyskuje się ją z wydzieliny ślimaków morskich z rodziny rozkolców, głównie Haustellum brandaris.