Dienis Lebiediew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dienis Lebiediew

Pseudonim	The White Swan
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1979 Stary Oskoł
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	180 cm
Styl walki	leworęczny
Kategoria wagowa	junior ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	36
Zwycięstwa	32
Przez nokauty	23
Porażki	3 (0 KO)
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 21 grudnia 2019.
Multimedia w Wikimedia Commons

Dienis Aleksandrowicz Lebiediew (ros. Денис Александрович Лебедев; ur. 14 sierpnia 1979 w Starym Oskole) − rosyjski bokser, były mistrz świata organizacji WBA i IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).

Na zawodowych ringach Lebiediew zadebiutował 27 lutego 2001. Zmierzył się wówczas z Tejmurazem Kekelidze, pokonując go na punkty po sześciu rundach.

Już w trzeciej zawodowej walce dostał szansę pojedynku z Marokańczykiem Nourdinem Melikhem o tytuł międzynarodowego mistrza Rosji w wadze ciężkiej. Rosjanin zwyciężył walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie (później dwukrotnie stawał do walki o ten tytuł). 26 grudnia 2001 roku jego przeciwnikiem był Uzbek Rihsiboy Shamirzaev. Lebiediew pokonał go w dziewiątej rundzie przez techniczny nokaut. Przed kolejną szansą wywalczenia tegoż tytułu Rosjanin stanął w 2004 roku, mierząc się z Artiomem Wyczkinem. Po raz trzeci został międzynarodowym mistrzem Rosji w boksie, pokonując swojego rodaka jednogłośnie na punkty.

W lipcu 2010 roku znokautował w drugiej rundzie Aleksandra Aleksiejewa w pojedynku, którego stawką było zmierzenie się z Markiem Huckiem o mistrzostwo świata WBO. Do konfrontacji tej doszło 18 grudnia 2010 roku. Po wyrównanej walce Rosjanin uległ Niemcowi niejednogłośnie na punkty (116-112, 113-115, 113-115), choć zdaniem wielu ekspertów werdykt w tej walce był niesłuszny^[1].

21 maja 2011 roku walczył w Moskwie z wielokrotnym mistrzem świata, Royem Jonesem Juniorem. Pokonał go przez nokaut na dwie sekundy przed końcem walki. 4 listopada 2011 zmierzył się z innym utytułowanym pięściarzem, Jamesem Toneyem. Wygrał z nim wysoko na punkty, zdobywając tymczasowe mistrzostwo świata federacji WBA^[2]. 30 października 2012 został pełnoprawnym mistrzem WBA^[3].

17 maja 2013 roku doszło do pojedynku z Guillermo Jonesem. Jones znokautował Rosjanina w jedenastej rundzie i ponownie został pełnoprawnym mistrzem WBA^[4]. Po walce okazało się, że Panamczyk używał niedozwolonych środków dopingujących. Ostatecznie WBA w październiku 2013 roku odebrała mu tytuł mistrzowski^[5].

27 września 2014 w Moskwie Lebiediew wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Polakiem Pawłem Kołodziejem^[6].

10 kwietnia 2015 w drugiej obronie pasa na moskiewskiej gali pokonał jednogłośnie na punkty 116:112, 115:112 i 115:111 tymczasowego mistrza WBA, Francuza Youriego Kalengę (21-2, 14 KO)^[7].

21 maja 2016 w Moskwie wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z mistrzem IBF Argentyńczykiem Victorem Emilio Ramirezem (22-3-1, 17 KO), unifikując tytuły kategorii junior ciężkiej WBA i IBF.

3 grudnia 2016 w Moskwie przegrał niejednogłośnie na punkty 114:113, 116:112 i 116:111 z rodakiem Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO), tracąc tytuł mistrza świata federacji IBF kategorii junior ciężkiej.

9 lipca 2017 roku obronił pas mistrza świata federacji WBA, pokonując na punkty w Jekaterynburgu Australijczyka Marka Flanagana (22-4, 15 KO).

1 lutego 2018 pozostającego nieaktywny od lipca ubiegłego roku Rosjanina, kiedy to pokonał Flanagana. Dlatego włodarze federacji zadecydowali przyznać mu status "mistrza w zawieszeniu", zaś swoim nowym "super czempionem" mianowali Kubańczyka Yuniera Dorticosa (22-0, 21 KO).

24 listopada 2018 w Monte Carlo, pokonując na punkty po jednostronnym pojedynku (117-111, 119-109 i 119-109) Amerykamina Mike'a Wilsona^[8]

21 grudnia 2019 w Krasnojarsku przegrał na punkty 112:115, 109:118 i 107:120 z reprezentantem RPA Thabiso Mchunu (22-5, 13 KO).

• Lista walk zawodowych Dienisa Lebiediewa na BoxRec.com