Dołek skalisty – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dołek skalisty (łac. fossula petrosa) – w anatomii człowieka zagłębienie na powierzchni dolnej piramidy kości skroniowej. Położony jest pomiędzy kanałem tętnicy szyjnej, a dołem szyjnym. Znajduje się w nim zwój dolny nerwu językowo-gardłowego. Odchodzący od tegoż zwoju nerw bębenkowy przechodzi poprzez leżący na dnie dołka otwór dolny kanalika bębenkowego (apertura inferior canaliculi tympanici), w którym przebiega także tętnica bębenkowa dolna (gałąź tętnicy gardłowej wstępującej)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 348, ISBN 978-83-200-4323-5 .