Do *** – Wikipedia, wolna encyklopedia

Do ***

К ***

Anna Pietrowna Kern, rys. A. Puszkina z 1825
Autor	Aleksandr Puszkin
Typ utworu	wiersz
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Rosja
Język	rosyjski
Data wydania	1827 (powstał przed 19 lipca 1825)
Wydawca	"Siewiernyje Cwiety"
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1841
Przekład	Jakub Dołęga-Jurkiewicz, Seweryn Pollak, Wiktor Woroszylski
Teksty w Wikiźródłach

Do ***, ros. К *** – wiersz autorstwa Aleksandra Puszkina poświęcony Annie Pietrownie Kern. Powstał w 1825 roku, po raz pierwszy wydany w czasopiśmie "Siewiernyje Cwiety" w 1827 roku.

Podmiot liryczny wspomina cudowną chwilę, gdy spotkał adresatkę wiersza. Porównał ją z ulotnym widmem i pięknym geniuszem. Długo po tym wydarzeniu tęsknił, wspominał jej głos i rysy. Mijały lata i marzenia rozwiały się. Zapomniał zarówno głosu, jak i wyglądu adresatki. Podmiot opisuje kolejne etapy swego życia: niewolę, której towarzyszyła pustka, brak natchnienia, wiary i miłości; gdy znów przed nim pojawiła się ulotna ona, nastąpiło przebudzenie z apatii.

Konstrukcja wiersza opiera się na formie wspomnienia. W sześciu strofach zawarte zostały losy podmiotu od pierwszego spotkania z adresatką do drugiego. Treść utworu bazuje na kontrastach: czas przeszły – czas teraźniejszy, ulotność piękna – stałość dnia powszedniego, natchnienie – przygnębienie.

Wiersz Do *** wywołuje spory odnośnie do interpretacji. Część badaczy uważa, że jest to utwór autobiograficzny i odzwierciedla wydarzenia z życia Puszkina. Część dopatruje się w nim szerszego kontekstu. W zależności od tego, w jaki sposób wiersz jest interpretowany, przypisuje się mu cechy miłosnego madrygału lub psychologicznej refleksji.

Za impuls do napisania dzieła posłużyło ponowne spotkanie Puszkina z Kern w 1825 roku – po sześcioletniej rozłące. Utwór jednak nie oddaje wiernie relacji między poetą a przyjaciółką, a określenie piękno bóstwa doskonałe (tł. Seweryna Pollaka), czystego piękna lotny duch (tł. Wiktora Woroszylskiego), najczystszej geniusz piękności (tł. Jakuba Dołęgi-Jurkiewicza), гений чистой красоты (oryg.) opisuje wyidealizowaną Kern.

Wiersz zaprzecza ogólnemu mniemaniu, że spotkanie z obiektem miłości może wyrwać z przygnębienia. Aby poznać i odczuć miłość, trzeba najpierw otrząsnąć się z odrętwienia duchowego.

W 1938 roku Związek Zawodowy Literatów Polskich ogłosił konkurs na przekład wiersza Do ***. Ponieważ utwór cieszył się niezwykłym powodzeniem, do komisji konkursowej nadesłano 220 tłumaczeń. Wcześniej wiersz był wielokrotnie przekładany na polski, między innymi przez Jakuba Dołęgę-Jurkiewicza. Tłumaczeń współczesnych dokonali Seweryn Pollak i Wiktor Woroszylski.

• Puszkin A., Wybór wierszy, oprac. B. Galster, Wrocław 1982, s. L, 188–190. ISBN 83-04-00257-4.