Dom Kereta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom Kereta
Ilustracja
Dom Kereta od strony ul. Żelaznej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Typ budynku

instalacja artystyczna

Architekt

Jakub Szczęsny

Inwestor

Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

2012

Ukończenie budowy

2012

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom Kereta”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dom Kereta”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom Kereta”
Ziemia52°14′15,73″N 20°59′20,67″E/52,237703 20,989075
Strona internetowa

Dom Kereta (pełna nazwa: Ermitaż – Dom Kereta) – instalacja artystyczna zaprojektowana przez architekta Jakuba Szczęsnego z grupy projektowej Centrala, zbudowana w 2012 w pobliżu skrzyżowania ulic Chłodnej i Żelaznej w warszawskiej dzielnicy Wola. Obiekt został otwarty 20 października 2012[1]. Znajduje się on w 152-centymetrowej szczelinie pomiędzy powojennym blokiem mieszkalnym przy ul. Chłodnej 22 i przedwojenną kamienicą przy ul. Żelaznej 74. Instalacja posiada wewnątrz trzy poziomy i zaprojektowana jest jako obiekt mieszkalny.

Inwestorem jest Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej, generalnym wykonawcą spółka Awbud. Instalacja została zaprojektowana jako pracownia dla izraelskiego pisarza Etgara Kereta i przeznaczona na miejsce działań kulturalnych.

Przesłanie

[edytuj | edytuj kod]

Minimalny rozmiar mieszkania ma według niektórych interpretacji nawiązywać do zwięzłości opowiadań artysty, które cenione są przez więźniów i czytane podczas przejścia z celi do łazienki[1].

Lokalizacja w pobliżu kładki łączącej w czasach okupacji niemieckiej dwie części warszawskiego getta częściowo wiąże się z losami rodziny Kereta, która pochodzi z Warszawy i którą w czasie II wojny światowej uwięziono w getcie[1]. Ojciec Kereta ukrywał się podczas okupacji przez wiele miesięcy w tak ciasnym pomieszczeniu, że nie można było ani wstać ani leżeć, tylko siedzieć. Gdy został wydobyty spod ziemi, nie mógł chodzić i miał zaniki mięśniowe.

Dom jest również próbą wypełnienia przestrzennej pustki powstałej w wyniku powojennego rozczłonkowania miasta przez przypadkową zabudowę[2].

Dom Kereta opisywany jest jako jeden z najwęższych na świecie[3], jednak formalnie nie jest budynkiem mieszkalnym. Nie spełnia polskich przepisów dla lokalu mieszkalnego, przez co nie jest obiektem stałym, i m.in. nie można w nim uzyskać zameldowania[1].

Dom ma przeszklony dach i kształt zbliżony do trójkąta prostokątnego. Konstrukcję instalacji stanowi stalowy szkielet. Elewację wykonano z poliwęglanu, a frontową ścianę zabezpiecza siatka ze stali. Ściany wykonane z płyt warstwowych chronią przed utratą ciepła, zapewniając jednocześnie ognioodporność[2]. Dom jest ogrzewany elektrycznie[2]. W najszerszym miejscu ma on 122 cm, a w najwęższym 70 cm[4].

Wejście do Domu Kereta znajduje się od strony podwórka. Do salonu wchodzi się przez klapę w podłodze, po metalowych schodach[2]. W salonie znajdują się stolik z dwoma siedzeniami oraz wypełniony kulkami worek pełniący funkcję sofy[2]. W kuchni znajduje się jednokomorowy zlew i ceramiczna płyta grzewcza na dwa garnki[2]. Łazienka to kabina prysznicowa połączona z WC[2].

Do sypialni wchodzi się po drabinie. Znajdują się tam łóżko, stolik do pracy oraz krzesło[2].

Instalacja jest udostępniana odpłatnie do zwiedzania w wybrane weekendy[2].

Mieszkańcy

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym mieszkańcem domu był Etgar Keret. Projekt przewiduje, że kolejnymi lokatorami będą artyści wyłonieni przez jury z nim na czele[1].

W maju 2015 Keret przyjechał do Warszawy i odwiedził dom z całą rodziną. Zmieścili się: Etgar Keret z matką Orną Keret (ocalałą z getta) i żoną Shirą Geffen, synem Lvem oraz bratem Nimrodem. Zmieścił się tam także znajomy Keretów Sarmen Beglarian[5].

Do 2018 w Domu Kereta mieszkało ponad 40 artystów z różnych krajów[2].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Dariusz Bartoszewicz. Dom, który ściska. „Gazeta Wyborcza”. 7617 (245), s. 27, 2012-10-19. Agora. (pol.). 
  2. a b c d e f g h i j Norbert Frątczak. Skarby Warszawy pod szczególnym nadzorem. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 2 lipca 2018. 
  3. Check Out The Skinniest House In The World. fastcodesign.com. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  4. Dni Otwarte Domu Kereta – Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej [online] [dostęp 2019-12-30] (pol.).
  5. Dariusz Bartoszewicz. Najwęższy dom pomieścił Kereta z rodziną. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 1 czerwca 2015. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]