Dora Baltea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dora Baltea
Doire baltée

Kontynent	Europa
Państwo	Włochy
Rzeka
Długość	160 km
Powierzchnia zlewni	3920 km²
Średni przepływ	110 m³/s
Źródło
Miejsce	Alpy
Wysokość	1400 m n.p.m.
Współrzędne	45°48′31″N 6°57′39″E/45,808611 6,960833
Ujście
Recypient	Pad
Mapa
Bieg rzeki Dora Baltea
Położenie na mapie Włoch źródło

Dora Baltea (fr. Doire Baltée, fr.-prow. Djouiye, piemoncki Dôri, łac. Duria Maior) – rzeka w północno-zachodnich Włoszech, lewy dopływ Padu. Źródła na południowo-wschodnich stokach masywu Mont Blanc. Płynie przez dolinę Aosty. Wykorzystywana gospodarczo do nawadniania i w licznych hydroelektrowniach.

Główne miasto: Aosta.

Dora Baltea jest jedyną włoską rzeką o reżimie rzecznym typu śniegolodowcowego. Charakteryzuje się latem dość mocnym przepływem, spowodowanym topniejącymi lodowcami z Mont Blanc i położonymi na czele jej dopływów. Rzeka bardzo bogata w wodę, charakteryzuje się pewną stabilnością reżimu (średni przepływ przy ujściu to 110 m³/s), niezwykle ważna również dla Padu. Ma bardzo wysoki przepływ wody w porównaniu z innymi włoskimi rzekami, szczególnie w centralnej części jej biegu. Jedna z najzimniejszych rzek we Włoszech. Mimo stosunkowo długiego przebiegu, nie jest zbyt szeroka i jej dopływy mają niewielkie znaczenie hydrograficzne^[1]

• rzeki Europy