Dostojka eunomia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dostojka eunomia
	Boloria eunomia
	(Esper, 1799)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	motyle
Rodzina	rusałkowate
Rodzaj	Boloria
Gatunek	dostojka eunomia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dostojka eunomia (Boloria eunomia) – owad z rzędu motyli, z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae)^[1].

Morfologia

Górna powierzchnia skrzydeł ruda z czarnym rysunkiem tworzącym u nasady łamane przepaski, w zewnętrznej części występuje szereg czarnych plamek. Dolna powierzchnia przedniego skrzydła podobnie ubarwiona, przeważnie z żółtawym rozjaśnieniem na wierzchołku. Spód tylnego skrzydła u nasady rudy z ciemno żyłkowanymi białymi lub żółtymi przepaskami, w części zewnętrznej żółty lub żółtobrunatny z szeregiem ciemno obwiedzionych plamek. Przy krawędzi dolnej powierzchni tylnego skrzydła występują ponadto trójkątne plamy barwy białej lub żółtej^[2].

Dostojka eunomia
△ Dostojka eunomia

Zasięg geograficzny

Dostojka eunomia występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej w strefach klimatu chłodnego i umiarkowanego. W Europie zachodniej i środkowej jej obecność związana jest głównie z terenami górzystymi (Alpy, Pireneje)^[2]. W Polsce gatunek lokalny, posiada dość nieliczne stanowiska jedynie we wschodniej części kraju. Niegdyś istniały również pojedyncze populacje na Pomorzu Zachodnim gdzie jednak gatunek wyginął przed 1950 rokiem^[1]^[2].

Siedlisko

Gatunek w Polsce spotykany na torfowiskach wysokich i torfowiskach niskich, w borach bagiennych oraz na podmokłych łąkach. Poszczególne populacje mogą być ograniczone do płatów siedlisk o powierzchni zaledwie kilkuset metrów kwadratowych^[2].

Cykl rozwojowy

Gąsienice dostojki eunomi żerują na żurawinie błotnej oraz rdeście wężowniku, przy czym szczegóły biologii osobników wykorzystujących żurawinę są słabiej poznane. Gąsienice przejawiają aktywność nocną, za młodu szkieletując liście od spodniej strony, w późniejszym okresie zgryzając blaszkę liściową. Za dnia najczęściej ukrywają się wśród torfowców lub w ściółce. Zimują w suchych, zwiniętych liściach. Występuje jedno pokolenie - dorosłe motyle latają od trzeciej dekady maja do pierwszej dekady lipca^[2].

Ochrona

W Polsce gatunek ten objęty jest częściową ochroną gatunkową^[3]^[4].

Galeria

Jajo
Gasienica
Spód skrzydeł

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b JarosławJ. Buszko JarosławJ., Boloria eunomia (Esper, 1799) Dostojka eunomia Bog Fritillaryw: (red.) Zbigniew Głowaciński, Janusz Nowacki. Polska Czerwona Księga Zwierząt -Bezkręgowce, „PAN, AR”, 2004, ISBN 83-88934-60-0 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jarosław Buszko, Janusz Masłowski: Motyle Dzienne Polski. Nowy Sącz: Koliber, 2008. ISBN 978-83-925150-4-3.
↑ Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. [dostęp 2014-10-08].
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..

Linki zewnętrzne

Informacje o gatunku w Polskiej czerwonej księdze zwierząt. Bezkręgowce

[Ksiega-1] JarosławJ. Buszko JarosławJ., Boloria eunomia (Esper, 1799) Dostojka eunomia Bog Fritillaryw: (red.) Zbigniew Głowaciński, Janusz Nowacki. Polska Czerwona Księga Zwierząt -Bezkręgowce, „PAN, AR”, 2004, ISBN 83-88934-60-0 .

[Atlas-2] Jarosław Buszko, Janusz Masłowski: Motyle Dzienne Polski. Nowy Sącz: Koliber, 2008. ISBN 978-83-925150-4-3.

[rozp2014-3] Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. [dostęp 2014-10-08].

[rozp2016-4] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..

[1]

[2]

[3]

[4]