Drachma (jednostka masy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Drachma (stgr. δραχμή drachmē) – starogrecka jednostka masy.

Była to jedna z podstawowych jednostek, obok talentu, miny i obola^[1]. Talent dzielił się na 60 min, mina na 100 drachm, a z kolei drachma na 6 oboli^[1]. Jednak wartość jednostek znacząco się różniła nie tylko pomiędzy różnymi obszarami świata greckiego, ale nawet w obrębie tego samego miasta w tym samym czasie^[2]. W egineckim systemie drachma ważyła prawdopodobnie 6,14 g, w systemie eubejskim ok. 4,37 g^[2]. Według jednej z teorii w Atenach zrezygnowano w czasach Solona z miar egineckich na rzecz eubejskich. Kształtowanie się systemu miar attyckich jest wciąż jednak przedmiotem dyskusji badaczy^[3]. Dla II w p.n.e. Mabel Lang(inne języki) i Margaret Crosby(inne języki) w pracy Weights, Measures and Token z 1964 r. przyjęły jako uśrednioną wartość drachmy 4,36 g^[3].

Drachma występowała również w rzymskim systemie wag. Stanowiła 1/8 uncji, a z kolei uncja stanowiła 1/12 libry. Drachma rzymska odpowiadała ok. 3,411 g^[4].

Zobacz hasło drachma w Wikisłowniku

• Ewa Wipszycka: Metrologia. W: Ewa Wipszycka: Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu: źródłoznawstwo starożytności klasycznej: praca zbiorowa. T. 1-2. Wyd. Wyd. 2 zm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 582–583. ISBN 978-83-01-13594-2.