Droga Orlicka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Droga Orlicka – droga w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim, powiat kłodzki.
Odcinek drogi wojewódzkiej nr 389 w Górach Orlickich od przełęczy Polskie Wrota do skrzyżowania z Drogą Dusznicką na rozdrożu pod Hutniczą Kopą[1]. Droga Orlicka stanowi część Autostrady Sudeckiej[1]. Długość drogi to 12 km i jest ona jedną z najwyżej położonych szos w Polsce[2].
Drogę wybudowano w latach 1931-1932 w ramach robót publicznych[1].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Fragmentem Drogi Orlickiej prowadzą szlaki turystyczne[3]:
- - z Koziej Hali do Zieleńca,
- - z Lewina Kłodzkiego do Zieleńca.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 414. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 64, 65. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-05].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak , Iwona Chomiak , Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.