Droga kamicza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Droga kamicza[1] (niem. Steinstraße) – skupisko drobnych kawałków złogu w moczowodzie, powstałe w wyniku przemieszczenia się fragmentów rozkruszonego podczas ESWL złogu nerkowego powodujące zaburzenia przepływu moczu. Rozwija się od jednego dnia do 3 miesięcy po przebyciu zabiegu litotrypsji u około 5% pacjentów[2][3].
Głównym powikłaniem obecności drogi kamiczej jest niedrożność moczowodu, która przebiega bezobjawowo w 23% przypadków[1].
W zależności od wielkości fragmentów rozbitego złogu rozróżnia się trzy typy drogi kamiczej[4]:
- typ I - droga kamicza zbudowana z fragmentów o wielkości do 2 mm
- typ II - droga kamicza spowodowana przez fragment 4-5 mm na czele drogi, który powoduje zablokowanie pasażu fragmentów
- typ III - droga kamicza zbudowana z dużych fragmentów rozbitego złogu
Zjawisko zostało nazwane w latach 80. przez pionierów litotrypsji Egberta Schmiedta i Christiana Chaussy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Przegląd Urologiczny - Kamica moczowa - Wytyczne European Association of Urology Leczenie kamicy moczowej [online], www.przeglad-urologiczny.pl [dostęp 2023-01-04] .
- ↑ a b Sajoscha A. Sorrentino , Steinstrasse | Radiology Reference Article | Radiopaedia.org [online], Radiopaedia [dostęp 2023-01-04] (ang.).
- ↑ Jarques Lucio i inni, Steinstrasse predictive factors and outcomes after extracorporeal shockwave lithotripsy, „International Braz J Urol: Official Journal of the Brazilian Society of Urology”, 37 (4), 2011, s. 477–482, DOI: 10.1590/s1677-55382011000400006, ISSN 1677-6119, PMID: 21888699 [dostęp 2023-01-04] .
- ↑ Droga kamicza [online], eurologia.pl [dostęp 2023-01-04] .