Drugi Świat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Drugi Świat – powstałe w okresie zimnej wojny określenie państw socjalistycznych (Blok wschodni) (i ich sojuszników) przeciwstawnych państwom kapitalistycznym Europy i Ameryki Północnej (Pierwszy Świat). Państwa te charakteryzowały się gospodarką centralnie planowaną, społeczną własnością środków produkcji oraz socjalistyczną ideologią egalitaryzmu.

W eseju z 1952 r. francuski demograf i socjolog Alfred Sauvy, nawiązując do pamfletu z okresu rewolucji francuskiej, autorstwa księdza Emmanuela-Josepha Sieyèsa Czym jest stan trzeci?, wprowadził pojęcie Pierwszego, Drugiego i Trzeciego Świata^[1]. Pojęcia Pierwszy i Drugi Świat nigdy nie uzyskały równej popularności co Trzeci Świat i wraz z końcem zimnej wojny wyszły z użycia^[2].

Zgodnie z teorią konwergencji kraje Pierwszego i Drugiego Świata w procesie rozwoju społecznego stopniowo upodabniają się do siebie. Wynikać to ma z logiki industrializacji i postępu technicznego, które narzucają podobne formy społeczne, gospodarcze i kulturowe^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ Marcin Wojciech Solarz: Trzeci Świat. Zarys biografii pojęcia. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 15-16. ISBN 978-83-235-0470-2.
↑ Marcin Wojciech Solarz: Trzeci Świat. Zarys biografii pojęcia. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 100-101. ISBN 978-83-235-0470-2.
↑ Piotr Sztompka: Socjologia zmian społecznych. Kraków: Znak, 2005, s. 134-135. ISBN 83-240-0598-6.

[1] Marcin Wojciech Solarz: Trzeci Świat. Zarys biografii pojęcia. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 15-16. ISBN 978-83-235-0470-2.

[2] Marcin Wojciech Solarz: Trzeci Świat. Zarys biografii pojęcia. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 100-101. ISBN 978-83-235-0470-2.

[3] Piotr Sztompka: Socjologia zmian społecznych. Kraków: Znak, 2005, s. 134-135. ISBN 83-240-0598-6.

[1]

[2]

[3]