Druk zabezpieczony – Wikipedia, wolna encyklopedia

Druk zabezpieczony – rodzaj druku, którego wykonanie przez osoby niepowołane jest utrudnione przez świadome zastosowanie zabezpieczeń, co ma zapewnić bezpieczeństwo użytkownikom legalnych wytworów. Użyte zabezpieczenia w różnym stopniu mogą chronić określone druki przed ich podrobieniem. Papiery wartościowe, banknoty czy ważne dokumenty czasem posiadają cały szereg różnych zabezpieczeń i na tyle trudnych do ich sfałszowania, że mówi się, iż są to druki wysoko zabezpieczone. Wraz z rozwojem techniki i zwiększeniem się dostępności technik drukarskich i materiałów użytych do zabezpieczeń granica tego co jeszcze może być nazwane drukiem zabezpieczonym przesuwa się.

Można wyróżnić trzy stopnie zabezpieczeń:

• pierwszy stopień – zabezpieczenia stwierdzane na podstawie własności organoleptycznych – dla użytkowników nieuzbrojonych w narzędzia,
• drugi stopień – zabezpieczenia weryfikowane podstawowymi narzędziami – np. lupa, lampa UV,
• trzeci stopień – zabezpieczenia weryfikowane przez ekspertów – specjalistów w odpowiednio wyposażonych laboratoriach^[1].

• zabezpieczenie druku
• mikrodruk
• gilosz
• druk wypukły
• efekt kątowy
• znak wodny
• nitka zabezpieczająca
• efekt recto-verso

Zobacz multimedia związane z tematem: Druk zabezpieczony