Drukarnia Banku Polskiego – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Adres | Warszawa |
Właściciel | Bank Polski |
Data założenia | 1827 |
Data zamknięcia | 1890 |
Kierownik drukarni | Seweryn Oleszczyński (1837-1862) |
Drukarnia Banku Polskiego – warszawska drukarnia działająca w latach 1827-1890.
Drukarnia pracowała głównie dla potrzeb Banku Polskiego, choć z pod jej pras wychodziły i inne druki. Była pierwszą drukarnią w której zastosowano maszynę pospieszną Koeniga i Bauera, a w 1838 prasę pospieszną produkcji angielskiej, poruszaną maszyną parową z zakładów Szteinkellera w Żorach. W latach 1837–1862 kierownikiem drukarni został Seweryn Oleszczyński, dzięki któremu udoskonalono cynkografię w zakładzie i zastosowano po raz pierwszy druk anastatyczny w 1849 roku. W 1890 roku drukarnie przejął Władysław Łazarski
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Bieńkowska , Elżbieta Maruszak , Książka na przestrzeni dziejów, Warszawa: wyd. Centrum Edukacji Bibliotekarskiej, Informacyjnej i Dokumentacyjnej im. Heleny Radlińskiej, 2005, ISBN 83-88581-21-X, OCLC 69448988 .