Drut Kirschnera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Drut Kirschnera (ang. Kirschner wire, K wire, K pin) – cienki i sztywny drut używany do stabilizacji odłamów kostnych. Mogą być one mocowane w kości przezskórnie, co niekiedy pozwala uniknąć bardziej inwazyjnych zabiegów. Niekiedy stosuje się je jako samodzielne wewnętrzne stabilizatory, innym zaś razem jako element bardziej skomplikowanych stabilizatorów np. aparatu Ilizarowa. Stosowany także przy wyciągu bezpośrednim.

Do użytku w medycynie wprowadził go w 1909 niemiecki chirurg Martin Kirschner.

Ewentualne powikłania mogą być związane z migracją, skrzywieniem, pęknięciem drutów lub infekcją.

• Youngson R., Collins; Słownik Encyklopedyczny; Medycyna, RTW, 1997 ISBN 83-86822-53-8