Działania strategiczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Działania strategiczne – wszelkie działania i zachowania się całości sił zbrojnych, zgrupowań strategicznych, a niekiedy i operacyjnych w toku wojny^[1].

Działania strategiczne polegają na określaniu i osiąganiu ogólnych długofalowych celów (strategicznych) państw lub koalicji. Zwykle są one odzwierciedlone w koncepcji strategicznej, która określa cele, zadania oraz sposoby wykorzystania środków politycznych, ekonomicznych, wojskowych i innych.

Wyróżnia się cele strategiczne narodowe i koalicyjne. Cele koalicji odzwierciedlają globalne i dalekosiężne cele państw, uzgodnione i zaakceptowane przez państwa członkowskie. W odniesieniu do sił zbrojnych, działania strategiczne dotyczą określania i osiągania strategicznych celów wojskowych^[2].

Działania strategiczne (w sensie wojskowym) są domeną dowództwa strategicznego i przedmiotem dowodzenia strategicznego. Jest ono realizowane przez najwyższe kierownictwo sił zbrojnych, w wymiarze narodowym lub koalicyjnym.

Dowodzenie strategiczne polega na przekształcaniu dyrektyw kierownictwa politycznego dla sił zbrojnych, w dyrektywy strategiczne, określające cele kampanii lub operacji, siły do ich wykonania oraz precyzujące uprawnienia ograniczenia najwyższego dowódcy.
Działania strategiczne prowadzą wyższe związki operacyjne z udziałem wszystkich rodzajów sił zbrojnych^[3].

Przedmiotem zainteresowania strategii jest zapobieganie wojnie, a także przygotowanie do niej i jej prowadzenie^[4].

Na działania strategiczne składają się^[1]:

• operacja (kampania) strategiczna
• przegrupowanie strategiczne
• pogotowie strategiczne

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 21. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 104. ISBN 83-11-06229-3.
• Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.