Dziecię Starego Miasta – Wikipedia, wolna encyklopedia
Autor | |
---|---|
Typ utworu | powieść patriotyczna, polityczna |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język | |
Data wydania |
Dziecię Starego Miasta: Obrazek narysowany z natury – powieść polityczna Józefa Ignacego Kraszewskiego. Powieść wydana został w 1863 roku w ramach cyklu Obrazki z natury.
Treść
[edytuj | edytuj kod]Powieść ukazuje wypadki w Warszawie w roku 1861, w przededniu wybuchu powstania styczniowego. Główny bohater, Franek Plewa jest synem warszawskiej przekupki i studentem Szkoły Sztuk Pięknych. Franek jest osobą czynnie zaangażowaną politycznie. Bierze udział w pogrzebie generałowej Sowińskiej (wdowie po generale Józefie Sowińskim), który przeradza się w manifestację patriotyczną, uczestniczy w konspiracyjnych spotkaniach oraz anty-rosyjskich manifestacjach. Po jednej z nich trafia do Cytadeli. Uwolniony dzięki staraniom matki, trafia jednak do więzienia ponownie, za sprawą donosu konfidenta. Ponownie uwolniony nie przerywa swojej działalności. W czasie wielkiej manifestacji 8 kwietnia 1861 roku ginie na Placu Zamkowym. Jego zwłoki Rosjanie topią w Wiśle
Tematyka
[edytuj | edytuj kod]W swojej powieści autor zobrazował środowisko patriotycznej i rewolucyjnej młodzieży, z której później powstała organizacja Czerwonych. Oprócz tego ukazał rewolucyjną atmosferę jaka panowała w stolicy na krótko przed wybuchem powstania. W powieści obok uznania dla patriotyzmu mas, można dostrzec ślady krytyki pod adresem ostrożnej polityki reprezentantów interesów szlacheckich z Towarzystwa Rolniczego.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Januszewski Słownik pisarzy i lektur dla szkół podstawowych, wyd. Delta
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dziecię Starego Miasta (wyd. 1863) w bibliotece Polona