Dziedzina – Wikipedia, wolna encyklopedia
- dziedzina nauki – grupa dyscyplin naukowych
- Matematyka
- dziedzina – zbiór określoności relacji (zwykle dwuargumentowej)
- dziedzina – zbiór argumentów funkcji, w tym dziedzina naturalna, czyli największy (w sensie zawierania) podzbiór dziedziny, dla której wzór funkcji ma sens
- dziedzina – pierścień bez dzielników zera
- dziedzina całkowitości – dziedzina przemienna
- dziedzina waluacyjna – dziedzina (całkowitości), do której należy element jej ciała ułamków lub jego odwrotność
- dziedzina całkowicie domknięta – dziedzina (całkowitości), która jest równa swemu domknięciu całkowitemu w swoim ciele ułamków
- dziedzina z jednoznacznością rozkładu – dziedzina (całkowitości), w której każdy element rozkłada się na iloczyn elementów nierozkładalnych (tej samej długości, z dokładnością do stowarzyszenia)
- dziedzina Dedekinda – dziedzina (całkowitości), w której każdy nietrywialny ideał właściwy rozkłada się na iloczyn ideałów pierwszych
- dziedzina Prüfera – dziedzina (całkowitości), w której każdy nietrywialny ideał skończenie generowany jest odwracalny
- dziedzina ideałów głównych – dziedzina (całkowitości), w której każdy ideał jest główny
- dziedzina Euklidesa – dziedzina (całkowitości), w której możliwe jest stosowanie algorytmu Euklidesa
- dziedzina – zbiór elementów, dla których dana forma zdaniowa staje się zdaniem logicznym
- dziedzina – porządek częściowy, w której każdy zbiór skierowany ma supremum
- dziedzina Scotta – dziedzina algebraiczna o skończonej bazie