Echeandia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Echeandia flavescens | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | Echeandia | ||
Nazwa systematyczna | |||
Echeandia Ortega Nov. Rar. Pl. Descr. Dec.: 90 (1798)[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Echeandia reflexa (Cav.) Rose[4] | |||
Synonimy | |||
|
Echeandia Ortega – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 82 gatunki występujące w Ameryce, na obszarze od południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych do północno-zachodniej Argentyny, południowej Boliwii i południowego Peru[3].
Nazwa naukowa rodzaju honoruje Pedro Gregorio Echeandía, żyjącego w latach 1746–1817 hiszpańskiego botanika, wykładowcę Uniwersytetu w Saragossie, twórcę pierwszego zielnika flory Aragonii[5].
Zasięg geograficzny
[edytuj | edytuj kod]Większość gatunków Echeandia jest endemitami. Jedynie kilka ma szerszy zasięg geograficzny, w tym E. flavescens, który występuje w południowej Ameryce Północnej (w Meksyku oraz w Arizonie, Teksasie i Nowym Meksyku w Stanach Zjednoczonych) i północnej Ameryce Południowej (na terytorium Kolumbii i Wenezueli), E. reflexa występująca w Teksasie, Meksyku i Hondurasie, E. formosa i E. skinneri, występujące w południowo-wschodnim Meksyku i Ameryce Środkowej, E. leucantha występująca w Ameryce Środkowej od Hondurasu do Wenezueli w Ameryce Południowej oraz E. ciliata i E. eccremorrhiza, występujące w Ameryce Południowej, na obszarze od Wenezueli do północno-zachodniej Argentyny[3]. Centrum różnorodności biologicznej rodzaju jest w Meksyku, gdzie występuje 59 gatunków tej rośliny[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Wieloletnie rośliny zielne[6].
- Pęd
- Krótkie, wyprostowane, niesegmentowane kłącze[6] (bulwocebula[5]), o jednorocznych korzeniach z wyraźnymi obszarami spichrzowymi, zwykle powiększonymi w pobliżu kłącza[6].
- Liście
- Liście odziomkowe bifacjalne, bardzo wąsko równowąskie do podługowatych lub eliptycznych, u nasady otoczone kołnierzem złożonym z włóknistych pochew liści z poprzednich lat. Głąbiki bezlistne lub z pojedynczymi liśćmi łodygowymi poniżej najniższego węzła kwiatonośnego[6].
- Kwiaty
- Zebrane w groniasty lub wiechowaty kwiatostan z (1–)2–4(–5) kwiatami wyrastającymi z każdego węzła. Każdy kwiat wsparty jest przysadką. Okwiat żółty do żółtopomarańczowego lub białego, bardzo rzadko bladożółty lub kremowy, wzniesiony do zwisłego, sześciolistkowy. Listki okwiatu wąskie do szeroko eliptycznych, rozłożyste do odgiętych, 3- rzadziej 5-żyłkowe. Sześć pręcików o cylindrycznych do maczugowatych nitkach, gładkich, pofałdowanych i bezłuskowych lub z prostopadle położonymi łuskami. Pręciki położone w płytkiej miseczce (pylniki obrotne), w głębokiej miseczce lub kieszonce (pylniki nieobrotne) lub w głębokiej kieszonce (pylniki zrośnięte). Pylniki żółte, umocowane grzbietowo blisko nasady, rzadko osadzone u nasady, wolne lub zrośnięte bocznie. Jeżeli wolne to obrotne i pękające bocznie lub nieobrotne i pękające wierzchołkowo, przez szczeliny wierzchołkowe, lub bocznie. Jeżeli zrośnięte to tworzące stożek, którego kształt waha się od cylindrycznego do beczkowatego z szeroko klapowanym wierzchołkiem (pylniki zrośnięte bocznie) do wąsko stożkowatego z bardzo drobno klapowanym wierzchołkiem (pylniki osadzone u nasady). Zalążnia górna, podługowata, z 8 lub więcej zalążkami w każdej komorze[6].
- Owoce
- Szeroko do wąsko podługowatych torebki, pękające komorowo, płytko trójklapowane. Nasiona czarne, nieregularnie ściśnięte i pofałdowane[6].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Rozwój
- Geofity ryzomowe[6]. Kwiaty zapylane przez pszczoły, w tym trzmiele i pseudosmukliki[7].
- Genetyka
- Liczba chromosomów 2n = 16, 32, 48, 64, 80, 84[6]. Liczba monoploidalna x = 8, co świadczy o poliploidalności rodzaju[8]. Kariotyp zbadanych gatunków składa się z 2 chromosomów metacentrycznych, 4 chromosomów submetacentrycznych i 2 chromosomów subtelocentrycznych[8].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja systematyczna
- Rodzaj z plemienia Anthericeae w podrodzinie agawowych Agavoideae w obrębie rodziny szparagowatych Asparagaceae[9][2].
- Podział rodzaju[6]
- podrodzaj Echeandia (typ: Echeandia reflexa) – kwiaty żółte, rzadko białe; listki okwiatu wewnętrznego okółka eliptyczne do szeroko eliptycznych; kwiaty otwierające się wczesnym rankiem i zamykające przed późnym popołudniem,
- podrodzaj Mscavea Cruden (typ: Echeandia macvaughii) – kwiaty białe, rzadko kremowe, żółte lub pomarańczowe; listki okwiatu wewnętrznego okółka wąsko eliptyczne; kwiaty otwierające się późnym rankiem lub wczesnym popołudniem i zamykające około zmierzchu.
- Wykaz gatunków[3]
- Echeandia albiflora (Cham. & Schltdl.) M.Martens & Galeotti
- Echeandia altipratensis Cruden
- Echeandia atoyacana Cruden
- Echeandia attenuata Cruden
- Echeandia bolivarensis Cruden
- Echeandia breedlovei Cruden
- Echeandia campechiana Cruden
- Echeandia chandleri (Greenm. & C.H.Thomps.) Cruden
- Echeandia chiapensis Cruden
- Echeandia ciliata (Kunth) Cruden
- Echeandia coalcomanensis Cruden
- Echeandia confertiflora Cruden
- Echeandia conzattii Cruden
- Echeandia crudeniana Aarón Rodr.
- Echeandia drepanoides (Greenm.) Cruden
- Echeandia eccremorrhiza (Ruiz & Pav.) ined.
- Echeandia echeandioides (Schltdl.) Cruden
- Echeandia elegans Cruden
- Echeandia falcata Cruden
- Echeandia flavescens (Schult. & Schult.f.) Cruden
- Echeandia flexuosa Greenm.
- Echeandia formosa (Weath.) Cruden
- Echeandia gentryi Cruden
- Echeandia gracilis Cruden
- Echeandia grandiflora Cruden
- Echeandia hallbergii Cruden
- Echeandia herrerae (Killip) Cruden
- Echeandia hintonii Cruden
- Echeandia hirticaulis Cruden
- Echeandia imbricata Cruden
- Echeandia jaliscensis Aarón Rodr. & Brunel
- Echeandia lehmannii (Baker) Marais & Reilly
- Echeandia leucantha Klotzsch
- Echeandia llanicola Cruden
- Echeandia longifolia (Weath.) Cruden
- Echeandia longipedicellata Cruden
- Echeandia luteola Cruden
- Echeandia macrophylla Rose ex Weath.
- Echeandia macvaughii Cruden
- Echeandia magnifica López-Ferr., Espejo & Ceja
- Echeandia matudae Cruden
- Echeandia mexiae Cruden
- Echeandia mexicana Cruden
- Echeandia michoacensis (Poelln.) Cruden
- Echeandia mirandae Cruden
- Echeandia molinae Cruden
- Echeandia montealbanensis Cruden
- Echeandia nana (Baker) Cruden
- Echeandia nayaritensis Cruden
- Echeandia novogaliciana Aarón Rodr. & Ortiz-Cat.
- Echeandia oaxacana Cruden
- Echeandia occidentalis Cruden
- Echeandia palmeri Cruden
- Echeandia paniculata Rose
- Echeandia parva Cruden
- Echeandia parvicapsulata Cruden
- Echeandia parviflora Baker
- Echeandia petenensis Cruden
- Echeandia pihuamensis Cruden
- Echeandia pittieri Cruden
- Echeandia platyphylla (Greenm.) Cruden
- Echeandia pseudopetiolata Cruden
- Echeandia pseudoreflexa Cruden
- Echeandia ramosissima (C.Presl) Cruden
- Echeandia reflexa (Cav.) Rose
- Echeandia robusta Cruden
- Echeandia sanmiguelensis Cruden
- Echeandia scabrella (Benth.) Cruden
- Echeandia sinaloensis Cruden
- Echeandia skinneri (Baker) Cruden
- Echeandia smithii Cruden
- Echeandia tamaulipensis Cruden
- Echeandia taxacana Cruden
- Echeandia tenuifolia Cruden
- Echeandia tenuis (Weath.) Cruden
- Echeandia texensis Cruden
- Echeandia udipratensis Cruden
- Echeandia vaginata Cruden
- Echeandia venusta Woodson
- Echeandia vestita (Baker) Cruden
- Echeandia weberbaueri (Poelln.) Cruden
- Echeandia williamsii Cruden
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-05] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-05] (ang.).
- ↑ a b c d e Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-08-10]. (ang.).
- ↑ Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2021-08-10]. (ang.).
- ↑ a b Robert W. Cruden: Echeandia in Flora of North America Vol. 26. efloras.org. [dostęp 2021-08-10].
- ↑ a b c d e f g h i j Robert William Cruden. A Synopsis of South American Echeandia (Anthericaceae) 1. „Annals of the Missouri Botanical Garden”. 96 (2), s. 251–267, 2009-07-07. DOI: 10.3417/2002129.
- ↑ Pollinators of rare plants database. Center for Plant Conservation. [dostęp 2021-08-12].
- ↑ a b Guadalupe Palomino, Virginia Romo. Karyotypic Studies in Two Mexican Species of Echeandia Ort. (Liliaceae). „The Southwestern Naturalist”. 33 (3), s. 382, 1988-09-15. DOI: 10.2307/3671776.
- ↑ USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2021-08-10]. (ang.).
- ↑ Thad M. Howard: Bulbs for warm climates. Wyd. 1st. Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-73126-4.