Edward Żebrowski (polityk) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Żebrowski

Data i miejsce urodzenia	1 marca 1921 Równe
Data śmierci	29 lutego 1976
Poseł na Sejm PRL III i IV kadencji
Okres	od 1961 do 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Edward Żebrowski (ur. 1 marca 1921 w Równem, zm. 29 lutego 1976^[1]) – polski ślusarz i polityk, poseł na Sejm PRL III i IV kadencji.

Uzyskał wykształcenie zasadnicze zawodowe. W 1944 wstąpił do Wojska Polskiego, walcząc na froncie jako dowódca plutonu, a następnie kompanii czołgów 1 Korpusu Pancernego 2 Armii Wojska Polskiego. Od 1954 pracował jako ślusarz i brygadzista w Zakładach Mechanicznych „Ursus”.

W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Zakładowego PZPR w „Ursusie” oraz członkiem egzekutywy Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR. W 1961 i 1965 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Pruszków. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, a w swej drugiej ponadto w Komisji Obrony Narodowej.

Był żonaty ze Stanisławą z domu Berestiuk (1921–1989). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D33-5-7)^[1].

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)^[2]
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[3]
• Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej