Edward Kucharski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Kucharski

Kosterski

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1911 Mojówka
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1944 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Formacja	28 pułk piechoty Batalion „Kiliński”
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie warszawskie
Odznaczenia

Edward Kucharski ps. „Kosterski^[1]”, nazwisko konspiracyjne Zygmunt Borkowski (ur. 13 maja 1911 w Mojówce, pow. jampolskim^[2], zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski lekkoatleta, podporucznik Armii Krajowej^[1].

Ukończył naukę w Gimnazjum Męskim Aleksego Zimowskiego w Łodzi (1933), a następnie Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy w 28. Pułku Strzelców Kaniowskich (1933–1934), gdzie osiągnął stopień podporucznika rezerwy piechoty. Następne przeszkolenia przeszedł w 1936 i 1937 roku. W latach 1929–1936 uprawiał lekkoatletykę w IKP Łódź. Pod koniec lat 30. XX w. zamieszkał w Warszawie. Podczas II wojny światowej służył w Armii Krajowej^[1]. Od początku wojny był zaangażowany w konspirację. Podczas powstania warszawskiego służył w batalionie „Kiliński”, 4. kompanii „Watra”, w plutonie 171, którego był dowódcą^[2]. Zginął pierwszego dnia powstania na ul. Leszno podczas ataku na koszary zajmowane przez oddziały wschodnie w służbie niemieckiej^[2].

Pochowano na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: B24, rząd 3, miejsce 6)^[3].

Był synem Kazimierza Kucharskiego i Natalii domu z Lipieckiej^[1].

Jego nazwisko znajduje się na murze pamięci przy Muzeum Powstania Warszawskiego (kolumna: 159 miejsce: 39)^[2]

• skok w dal – 6,905 m (13 sierpnia 1933 w Łodzi),
• skok o tyczce – 3,20 m (29 maja 1933 w Łodzi)^[1].

• Krzyż Srebrny (V klasy) Orderu Virtuti Militari^[2]