Edward Terlecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward August Terlecki
Eduard Ritter Prokopowicz-Terlecki von Przestrzal
pułkownik taborów pułkownik taborów
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1882
Lutcza

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1929
Pawłowo

Przebieg służby
Lata służby

1914–1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

6 Pułk Piechoty
Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”
Ministerstwo Spraw Wojskowych
2 Szwadron Zapasowy Taborów
2 Dywizjon Taborów

Stanowiska

dowódca pułku
dowódca szwadronu
dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Edward August Terlecki (ur. 23 sierpnia 1882 w Lutczy, zm. 16 lutego 1929 w Pawłowie) – pułkownik taborów Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 sierpnia 1882 roku w Lutczy[1]. Był oficerem c. i k. armii. W grudniu 1905 roku posiadał przydział w rezerwie do 80 pułku piechoty we Lwowie[2]. W 1907 roku został przemianowany na oficera zawodowego i powołany do służby czynnej w 80 pułku piechoty[3]. W 1911 roku został przeniesiony do korpusu oficerów taborowych i przydzielony Dywizjonu Taborowego Nr 11. Ta jednostka, przemianowana w czasie I wojny światowej na Batalion Taborów Nr 11 była jego oddziałem macierzystym do 1918 roku[4][5][6].

W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Na przełomie 1915 i 1916 roku został przeniesiony z armii austro-węgierskiej do Legionów Polskich i przydzielony do 6 pułku piechoty[7]. Od stycznia 1917 roku był dowódcą II batalionu[8]. Od 21 do 31 sierpnia 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, pełnił obowiązki dowódcy 6 pułku piechoty, a następnie powrócił do armii austriackiej[9].

W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie: podporucznika (1 stycznia 1905 roku) w korpusie oficerów rezerwy piechoty, podporucznika (1 maja 1907 roku) w korpusie oficerów piechoty oraz porucznika (1 listopada 1912 roku) i rotmistrza (1 maja 1916 roku) w korpusie oficerów taborowych[10][11][12][13]. Na liście starszeństwa oficerów Legionów Polskich figurował jako kapitan piechoty (od 1 stycznia 1916 roku)[14].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego 16 grudnia 1918. Służył w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”, a od 28 grudnia 1919 w Sekcji Taborów Ministerstwa Spraw Wojskowych. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w Wojskach Taborowych, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[15]. W 1920 był dowódcą 2 szwadronu zapasowego taborów, a od następnego roku dowódcą 2 dywizjonu taborów w Lublinie[16]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów taborowych[17]. 1 listopada 1923 roku otrzymał przeniesienie do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II[18]. Z dniem 29 lutego 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku „z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej w drodze superrewizji”[19]. Jako emerytowany oficer zamieszkiwał w Zakopanem-Bystre Dolne[20][21]. Zmarł 16 lutego 1929 roku w Pawłowie[22].

Edward Terlecki był żonaty z Mirosławą z Mierzejewskich.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-31].
  2. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 577.
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 593.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 1112.
  5. ↑ a b c d Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 1006.
  6. ↑ a b Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1556.
  7. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 518.
  8. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 538.
  9. ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 557-558.
  10. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 367.
  11. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 324.
  12. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 977.
  13. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1503.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 4.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 576.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1029, 1039.
  17. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 679.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924 roku, s. 65.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1409.
  21. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 887.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 25 marca 1930 roku, s. 97.
  23. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
  • Żołnierze Niepodległości. Terlecki Edward August. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Terlecki&oldid=71889772”