Edward Zegarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Zegarski

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 października 1892 Kostarowce
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1928 Sanok
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia Wojsko Polskie
Jednostki	2 Pułk Strzelców Podhalańskich, PKU Jasło w Sanoku – PKU Sanok
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Edward Zegarski^[a] (ur. 13 października 1892 w Kostarowcach, zm. 12 grudnia 1928 w Sanoku) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 13 października 1892 w Kostarowcach^[1]. Był synem Jana, tamtejszego rolnika^[1].

W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Stanisław Biega, Stefan Lewicki, Jan Polański, Józef Premik, Kazimierz Swoszowski, Paweł Wiktor)^[2][3]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[4] od 1913^[5]. Przed 1914 w Sanoku działał w organizacjach niepodległościowych: „Armii Polskiej”; kurs podoficerski w 1912 ukończyli m.in. Jan Sadowski, Bolesław Mozołowski, Józef Smoleń) oraz VII Polskiej Drużynie Strzeleckiej^[6][7], w której 16 listopada 1914 został skarbnikiem^[8].

W czasie I wojny światowej został powołany do służby w C. K. Armii i do 1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 30^[9][10][11]. W 1915 jako chorąży 30 p.p. został ranny^[b]. Pod koniec 1915 został mianowany porucznikiem piechoty w rezerwie ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1916^[12][13][14].

19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej w stopniu porucznika został przyjęty do Wojska Polskiego i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera otrzymał przydział służbowy przy Dowództwie Powiatu w Sanoku^[15]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919^[16][17][18]. W 1919 udzielał się przy działalności zarządu powiatowego Związku Inwalidów Wojennych RP w Sanoku^[19][20]. W latach 20. jako oficer nadetatowy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Jasło w Sanoku (od 1927 pod nazwą PKU Sanok)^[21][22][23]. W 1927 sprawował stanowisko kierownika I referatu w PKU Sanok^[24], po czym w kwietniu 1928 został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X^[25][26].

Zmarł 12 grudnia 1928 w Sanoku w wieku 36 lat^[27][28]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 14 grudnia 1928^[27]. Był żonaty z Androniką z domu Kuzyłyszyn (1895-1973)^[27].

austro-węgierskie

• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1918)^[11]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)^[11]
• Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)^[11]
• Najwyższe pochwalne uznanie za wyśmienite zachowanie wobec wroga (styczeń 1918)^[29]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.