Efekt odbicia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Efekt odbicia (ang. rebound effect) – opisany po raz pierwszy przez XIX-wiecznego brytyjskiego ekonomistę Williama Stanleya Jevonsa efekt polegający na zwiększeniu zużycia zasobów naturalnych mimo wzrostu produktywności ich użycia^[1]. Nazywa się go też czasem Paradoksem Jevonsa^[2]. Może on dotyczyć wielu różnych kategorii zasobów naturalnych, choć najczęściej analizuje się go w kontekście zużycia energii. W ekonomii zasobów naturalnych pojawił się ponownie za sprawą artykułu Daniela Khazzooma z 1980 roku^[3].

Podczas gdy samo istnienie efektu odbicia nie jest przedmiotem kontrowersji, w literaturze poświęconej ekonomii zasobów naturalnych trwa dyskusja na temat jego rozmiaru, a także możliwości zapobieżenia mu za pomocą instrumentów politycznych^[3].

Przypisy

↑ Holger Rogall: Ekonomia zrównoważonego rozwoju: Teoria i praktyka. Poznań: Zysk i s-ka, 2010, s. 166-167. ISBN 978-83-7506-551-0.
↑ James Barrett: Rebounds Gone Wild. RealClimateEconomics.org, 2011-01-10. [dostęp 2012-12-03]. (ang.).
↑ ^a ^b Steven Sorrell: The rebound effect: An assessment of the evidence for economy-wide energy savings from improved energy efficiency. UK Energy Research Centre, 2007. [dostęp 2012-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-10)].

Zobacz też

[1] Holger Rogall: Ekonomia zrównoważonego rozwoju: Teoria i praktyka. Poznań: Zysk i s-ka, 2010, s. 166-167. ISBN 978-83-7506-551-0.

[barrett1-2] James Barrett: Rebounds Gone Wild. RealClimateEconomics.org, 2011-01-10. [dostęp 2012-12-03]. (ang.).

[Sorrell-3] Steven Sorrell: The rebound effect: An assessment of the evidence for economy-wide energy savings from improved energy efficiency. UK Energy Research Centre, 2007. [dostęp 2012-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-10)].

[1]

[2]

[3]