Elektrit Wilno – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pełna nazwa | Robotniczy Klub Sportowy Elektrit Wilno |
---|---|
Przydomek | Radiowcy |
Barwy | |
Data założenia | 1936 |
Data rozwiązania | 1939 |
Liga | nieaktualne |
Państwo | |
Adres | ul. Szeptyckiego 16, Wilno |
Stadion | Stadion na Górze Bouffałowej |
Prezes | nieaktualne |
Trener | nieaktualne |
Elektrit Wilno – polski klub piłkarski z Wilna, założony w 1936, rozwiązany w 1939 roku.
Historia i opis klubu
[edytuj | edytuj kod]Robotniczy Klub Sportowy Elektrit Wilno powstał w 1936 roku przy wileńskich zakładach radiotechnicznych Elektrit z inicjatywy pracowników fabryki. Oprócz sekcji piłkarskiej klub posiadał sekcję pływacką, która w 1938 roku zdobyła Mistrzostwo Wilna w piłce wodnej, oraz sekcję bokserską. Największym sukcesem sekcji piłkarskiej było zajęcie 5. miejsca w wileńskiej Klasie A w 1938 roku[1][2].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- 5. miejsce w wileńskiej Klasie A (II poziom) – 1938
Stadion
[edytuj | edytuj kod]Elektrit domowe mecze rozgrywał na stadionie na Górze Bouffałowej w Wilnie.
Sekcja bokserska
[edytuj | edytuj kod]Zawodnikami sekcji bokserskiej klubu byli medaliści Mistrzostw Polski w 1939 roku Stanisław Lendzion i Józef Blum.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ * Jan Goksiński, Klubowa historia polskiej piłki nożnej do 1939 roku, tom II - kluby. Wyd. PZI Softena, Warszawa 2013, s. 52. ISBN 978-83-935604-1-7
- ↑ Elektrit-Radio, nr 1/15, styczeń 1939 r.