Ellenfeldstadion – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ellenfeldstadion

Ellenfeldstadion
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Saara
Data otwarcia	1912
Klub	Borussia Neunkirchen
Pojemność stadionu	18 000 widzów
Położenie na mapie Niemiec Ellenfeldstadion
Położenie na mapie Saary Ellenfeldstadion
49°20′12,3″N 7°10′47,4″E/49,336750 7,179833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ellenfeldstadion – stadion piłkarski w Neunkirchen, w Niemczech. Został otwarty w 1912 roku. Może pomieścić 18 000 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim piłkarze klubu Borussia Neunkirchen^[1].

W listopadzie 1911 roku Borussia Neunkirchen wydzierżawiła od właściciela miejscowego browaru zamkowego, Otto Schmidta, teren pod budowę własnego boiska. Pierwszy mecz rozegrano na nim 7 kwietnia 1912 roku przeciwko drużynie piłkarskiej 105 Regimentu Piechoty ze Strasburga (6:3), ale oficjalne otwarcie stadionu miało miejsce 14 lipca 1912 roku, kiedy to na obiekcie rozegrano „Narodowe Gry Olimpijskie” z udziałem 22 reprezentacji z całego Cesarstwa Niemieckiego^[2].

14 lipca 1920 roku gospodarze rozegrali mecz towarzyski z odbywającym tournée po Niemczech, Szwajcarii i Terytorium Saary węgierskim MTK Budapeszt (2:3). Spotkanie to obejrzało rekordowe wówczas 10 000 widzów, co było impulsem do wybudowania dużej, częściowo zadaszonej, drewnianej trybuny, otwartej w 1921 roku. Trybuna ta spłonęła w grudniu 1928 roku. Ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie, jednak pod warunkiem wykorzystania środków na budowę nowej trybuny. Nową, betonową trybunę główną z zapleczem socjalnym, szatniami i prysznicami oddano do użytku wiosną 1930 roku. Koszt jej budowy znacznie przekroczył kwotę odszkodowania oraz możliwe wpływy z biletów i w 1932 roku Borussia stanęła na krawędzi bankructwa. Z pomocą finansową klubowi przyszło wówczas dwóch miejscowych kupców żydowskich^[2].

W 1948 roku Borussia skorzystała z prawa pierwokupu i stała się właścicielem terenu, na którym stał stadion. W latach 50. XX wieku stadion został zmodernizowany, a po jego wschodniej stronie stanęła hala sportowa, która odtąd jest elementem krajobrazu obiektu. Po awansie Borussii do Bundesligi w 1964 roku dokonano rozbudowy obiektu. Wybudowano wówczas nowe, istniejące do dziś, betonowe trybuny od strony południowej (powiększenie trybuny głównej) i za zachodnią bramką. Borussia spędziła ogółem trzy sezony w Bundeslidze: 1964/1965, 1965/1966 i 1967/1968. Choć przed II wojną światową klub borykał się z problemami finansowymi, po wojnie środki płynące z prężnie działającego w mieście przemysłu ciężkiego pozwoliły na osiągnięcie sukcesów sportowych i rozwój infrastruktury. Upadek przemysłu ciężkiego spowodował jednak regres sportowy i organizacyjny. W 1990 roku zadłużona Borussia sprzedała stadion miastu^[2][3].

W 2002 roku nad trybuną główną powstało nowe zadaszenie, zainstalowano na niej również 2300 plastikowych krzesełek. W planach były dalsze modernizacje, ale na przeszkodzie stanęły problemy finansowe. 30 sierpnia 2003 roku w meczu 1/32 finału Pucharu Niemiec Borussia zmierzyła się na własnym obiekcie z Bayernem Monachium. W odpowiedzi na ogromne zainteresowanie, po stronie północnej postawiono dodatkowe, tymczasowe trybuny. Stadion zapełnił się w komplecie (spotkanie obejrzało z trybun 23 400 widzów), ale Bayern wygrał po jednostronnym pojedynku 5:0^[2].

• Tobias Fuchs: 100 Jahre Ellenfeldstadion (Teil 1, Teil 2, Teil 3) (niem.)