Erik Hagen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Erik Hagen

Pełne imię i nazwisko	Erik Bjørnstad Hagen
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1975 Veme
Wzrost	187 cm
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	Hønefoss BK
Numer w klubie	5
Kariera juniorska
Lata Klub Hønefoss BK Jevnaker Liv/Fossekallen
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1998–1999 Strømsgodset IF 24 (0) 2000–2004 Vålerenga Fotball 113 (4) 2005–2008 Zenit Petersburg 67 (3) 2008 → Wigan Athletic (wyp.) 1 (0) 2008–2009 Vålerenga Fotball 27 (0) 2010– Hønefoss BK 0 (0) W sumie: 232 (7)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2004–2007  Norwegia 28 (3)
↑ Aktualne na: 4 kwietnia 2010. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 3 sierpnia 2009.
Multimedia w Wikimedia Commons

Erik Bjørnstad Hagen (ur. 20 lipca 1975 w Veme) – piłkarz norweski grający na pozycji środkowego obrońcy. Nosi przydomek "Panzer" ("Czołg").

Piłkarską karierę Hagen rozpoczął w młodzieżowej drużynie Hønefoss BK, a następnie grywał w amatorskich drużynach takich jak: Jevnaker i Liv/Fossekallen. W 1998 roku przeszedł do Strømsgodset IF i wtedy też zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze norweskiej. W klubie z miasta Drammen występował przez dwa sezony, ale nie odniósł większych sukcesów i w 2000 roku przeniósł się do stołecznej Vålerenga Fotball. Szybko wywalczył sobie miejsce w składzie tego zespołu, jednak na koniec sezonu klub spadł z ligi. W 2002 roku Vålerenga ponownie grała w ekstraklasie, a największym sukcesem było zdobycie Pucharu Norwegii. W 2003 roku Hagen pomógł w utrzymaniu zespołu w pierwszej lidze, a także wystąpił w rozgrywkach Pucharu UEFA (w tym w dwumeczu z Wisłą Kraków). Natomiast w 2004 roku Vålerenga osiągnęła duży sukces, jakim było wywalczenie wicemistrzostwa Norwegii. Hagena uznano wówczas najlepszym obrońcą sezonu. Przez 5 lat Hagen wystąpił w niej 113 razy i zdobył 4 gole.

W 2005 roku za 2,4 miliona euro Hagen przeszedł do rosyjskiego Zenitu Petersburg, stając się tym samym pierwszym norweskim zawodnikiem w rosyjskiej lidze. Hagen stał się podstawowym zawodnikiem zespołu, rozegrał 28 meczów i został zapamiętany z ostrej gry – otrzymał 12 żółtych kartek – a klub zajął 6. miejsce w lidze. W 2006 roku Hagen został wybrany wicekapitanem Zenitu, a następnie wspomógł klub w walce o 4. miejsce w lidze oraz dotarł z nim do ćwierćfinału Pucharu UEFA. W 2007 roku wywalczył z Zenitem mistrzostwo Rosji.

W 2008 roku Hagen został wypożyczony do angielskiego Wigan Athletic. Jednak po nieudanej przygodzie z tym klubem, postanowił powrócić do swojego dawnego klubu - Vålerengi Oslo.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1998	Strømsgodset IF	Norwegia	Tippeligaen	8	0
1999	Strømsgodset IF	Norwegia	Tippeligaen	16	0
2000	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	23	0
2001	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	29	2
2002	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	21	0
2003	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	13	0
2004	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	26	2
2005	Zenit Petersburg	Rosja	Premier Liga	28	0
2006	Zenit Petersburg	Rosja	Premier Liga	24	3
2007	Zenit Petersburg	Rosja	Premier Liga	15	0
2007/08	Wigan Athletic	Anglia	Premier League	1	0
2008	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	6	0
2009	Vålerenga Fotball	Norwegia	Tippeligaen	21	0
			Łącznie w Tippeligaen	140	4
			Łącznie w Premier Lidze	67	3
			Łącznie w Premier League	1	0

W reprezentacji Norwegii Hagen zadebiutował 9 października 2004 roku w wygranym 1:0 wyjazdowym meczu ze Szkocją, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech. Od tego czasu stał się podstawowym obrońcą drużyny narodowej i zastąpił w niej Vidara Risetha.