Ernest Matuszek – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater |
Ernest Matuszek (ur. 1897 w Rychwałdzie, zm. 1952 w Warszawie) – polski lekarz radiolog, powstaniec śląski, pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego[1].
Uczestnik wojny polsko-czechosłowackiej 1919, pracował wówczas w głównym punkcie opatrunkowym w Skoczowie. Brał udział w III powstaniu śląskim w służbach sanitarnych Grupy "Południe"[2]. Dyplom lekarski uzyskał w Krakowie (1927). Specjalizował się w dziedzinie radiologii w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie (1930-1932).
Po 1932 lekarz w Toruniu i Warszawie. Od 1938 komisarz Zakładu Ubezpieczeń Górników i Hutników w Karwinie. W czasie II wojny światowej przebywał w Warszawie. Po zakończeniu wojny pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego.
Jeden z pionierów polskiej radiografii stomatologicznej i pantomografii[3].
Redaktor "Polskiego Przeglądu Radiologicznego", autor podręcznika pt. "Zarys techniki rentgenowskiej".
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 110-5-22)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Józef Golec , Stefania Bojda , Słownik biograficzny Ziemi Cieszyńskiej, t. 3 "Cieszyn", 1998, s. 168 .
- ↑ Matuszek Ernest, [online], Beskidzkie ABC – regionalna baza informacyjna [dostęp 2020-05-13] (pol.).
- ↑ Florentyna Łabiszewska-Jaruzelska: Ortodoncja: zasady i praktyka. Warszawa: PZWL, 1977, s. 92-95.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MATUSZKOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-28] .