Erwin Michalski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Erwin Michalski

Pełne imię i nazwisko	Erwin Paweł Michalski
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1912 Chropaczów
Data i miejsce śmierci	28 marca 1983 Świętochłowice
Wzrost	166 cm
Pozycja	napastnik, obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Silesia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1926–1939 Naprzód Lipiny 1940–1942 TuS Lipine 1945–1946 Brewisty Brew FC 1946–1947 AKS Chorzów 1947–1951 Naprzód Lipiny
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1935  Polska 4 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Concordia Knurów Carbo Gliwice Grunwald Ruda Śląska Sarmacja Będzin Zagłębianka Dąbrowa Górnicza Naprzód Lipiny
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Erwin Paweł Michalski (ur. 27 czerwca 1912 w Chropaczowie^[1], zm. 28 marca 1983 w Świętochłowicach) – polski piłkarz, prawy obrońca.

Czterokrotny reprezentant Polski. Do 1945 roku grał w Naprzodzie Lipiny, a w latach 1946–1947 był zawodnikiem AKS Chorzów, z którym zdobył 3. miejsce w mistrzostwach Polski.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery, był trenerem w lokalnych klubach śląskich. Pochowany został na cmentarzu w Świętochłowicach - Lipinach.

• 12 maja 1935 Wiedeń, Austria - Polska 5:2 (3:1)
• 18 sierpnia 1935 Katowice, Polska - Jugosławia 2:3 (2:0)
• 15 września 1935 Łódź, Polska - Łotwa 3:3 (0:2)
• 3 listopada 1935 Bukareszt, Rumunia - Polska 4:1 (3:1)

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
• Encyklopedia piłkarska FUJI, BIAŁO-CZERWONI, tom XIV (ISBN 83-902751-4-7)