Erysiphe penicillata – Wikipedia, wolna encyklopedia

Erysiphe penicillata
Ilustracja
Strzępka mączniaka na powierzchni liścia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

tocznikowce

Rodzina

mączniakowate

Rodzaj

mączniak

Gatunek

Erysiphe penicillata

Nazwa systematyczna
Erysiphe penicillata (Wallr.) Link
Sp. pl., Edn 4 6(1): 113 (1824)
Zarodniki Erysiphe penicillata

Erysiphe penicillata (Wallr.) Link – gatunek grzybów należący do rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt bezwzględny wielu gatunków roślin[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Erysiphe, Erysiphaceae, Erysiphales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1819 r. Karl Friedrich Wallroth, nadając mu nazwę Alphitomorpha penicillata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1824 r. Heinrich Friedrich Link[1].

Synonimy[3]:

  • Alphitomorpha penicillata Wallr. 1819
  • Alphitomorpha penicillata Wallr. 1819 var. penicillata
  • Calocladia penicillata (Wallr.) Lév. 1851
  • Calocladia penicillata (Wallr.) Lév. 1851 f. penicillata
  • Erysiphe penicillata (Wallr.) Fr. 1829
  • Erysiphe penicillata (Wallr.) Link 1824 f. penicillata
  • Erysiphe penicillata (Wallr.) Link 1824 var. penicillata
  • Erysiphe vaccinii Schwein., 1832
  • Microsphaera alni var. vaccinii (Schwein.) E.S. Salmon 1900
  • Microsphaera penicillata (Wallr.) Sacc. 1882
  • Microsphaera penicillata (Wallr.) Sacc. 1882 f. penicillata
  • Microsphaera penicillata (Wallr.) Sacc. 1882 var. penicillata
  • Microsphaera penicillata var. vaccinii (Schwein.) W.B. Cooke 1952
  • Microsphaera vaccinii (Schwein.) Cooke & Peck 1872
  • Podosphaera penicillata (Wallr.) Quél. 1875
  • Trichocladia vaccinii (Schwein.) Jacz. 1927
  • Trichocladia vaccinii (Schwein.) Jacz., 1927 f. vaccinii

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Biała lub białoszara grzybnia rozwija się na obu powierzchniach liści, ale głównie na dolnej stronie. Jest początkowo znikoma, drobna i rozproszona, później staje się bardziej gęsta, wojłokowata. Klejstotecja o średnicy 65–110 (–140) μm. Zbudowane są z wielokątnych komórek o średnicy 10–18 μm. Przyczepki w liczbie 4–26, o długości równej średnicy klejstotecjum, lub dwukrotnie dłuższe. Zazwyczaj są bezbarwne, gładkie i nierozgałęzione, czasami jednak o barwie bursztynowobrązowej, szorstkiej powierzchni. Z 1–2 przegrodami przy podstawie i dichotomiczne 3–6 razy rozgałęzione. Końcówki najdłuższych przyczepek są zagięte o 360 stopni. Klejstotecja zawierają 3–6 worków o rozmiarach 40–70 × 30–50 μm, kształcie jajowatym lub jajowato-kulistym, siedzących, lub z krótkim trzonkiem. W każdym worku powstaje 2-8 owalnych, hialinowych askospor o rozmiarach 18–23 × 10–12 μm[2].

Występowanie i znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Rozprzestrzeniony jest głównie w Ameryce Północnej i Europie, ale notowany także w Chile, Indiach, i Japonii. Pasożytuje na wielu gatunkach roślin. Opisano jego występowanie na olszy, brzozie, lilaku, groszku[2] i azalii. U tej ostatniej wywołuje chorobę o nazwie mączniak prawdziwy azalii[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-07] (ang.).
  2. a b c Mycobank. Erysiphe penicillata. [dostęp 2017-07-14].
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2017-07-14] (ang.).
  4. Pielęgnacja roślin ogrodowych. Choroby i szkodniki. [dostęp 2017-07-14].