Euklaz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Euklaz

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	BeAlSiO4(OH), hydroksokrzemian berylu i glinu[1]
Twardość w skali Mohsa	7,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała
Pokrój kryształu	słupkowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,99 - 3,1 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	jasno- i ciemnozielona, niebieska, żółta, biała, bezbarwna
Rysa	biała
Połysk	szklisty; perłowy na płaszczyznach łupliwości

Euklaz – minerał klasy krzemianów wyspowych.

Po raz pierwszy znaleziony został w Ouro Preto w stanie Minas Gerais w Brazylii.

Tworzy kryształy słupkowe albo kolumnowe ze skośnymi zakończeniami. Są one często bezbarwne do jasnozielonego, prawie zawsze przeźroczyste. Bardzo rzadko można spotkać ten minerał w kolorze intensywnie niebieskim lub niebieskozielonym, czasem nawet ciemnozielonym. Ściany mają połysk szklisty i są prążkowane wzdłuż kryształu. Jego powstanie związane jest z przeobrażeniami berylu w pegmatytach.

Występuje w hydrotermalnych żyłach typu alpejskiego.

Miejsca występowania:

• Brazylia
• Ural
• Tyrol
• Zimbabwe (Karoi)

• kamień jubilerski

• Kieszonkowy atlas skał i minerałów Monica Price, Kevin Walsh
• Encyklopedia Gutenberga
• Minerały Rozpoznać - Podziwiać - Chronić Helga Hofmann, Rupert Hochleitner