Ewa Draus – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 3 kwietnia 1960 |
---|---|
Wojewoda podkarpacki | |
Okres | od 30 listopada 2005 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Ewa Maria Draus (ur. 3 kwietnia 1960 w Kolbuszowej) – polska socjolog, politolog, ekonomistka, nauczycielka akademicka i samorządowiec, wojewoda podkarpacki (2005–2007), w latach 2018–2024 wicemarszałek województwa podkarpackiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Córka Władysława i Heleny[1]. Jest absolwentką Liceum Ogólnokształcącego im. Janka Bytnara w Kolbuszowej[2]. Ukończyła socjologię na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra. Następnie wyjechała do Francji, gdzie studiowała w instytucie nauk ekonomicznych i społecznych Institut Catholique de Paris, a później w wyższej szkole handlowej w Lille na kierunku zarządzanie przedsiębiorstwami międzynarodowymi. Po powrocie do kraju odbyła staż zawodowy w Herbapolu w Lublinie, następnie pracowała w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Lublinie. W latach 1997–1999 była dyrektorem Instytutu Badań Marketingowych i Społecznych w Lublinie, a w latach 2000–2003 kierowała Wojewódzkim Urzędem Pracy w Rzeszowie. W 2002 została wykładowcą akademickim w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Przemyślu, gdzie rektorem był jej brat Jan Draus, którą później przemianowano na Państwową Wyższą Szkołę Wschodnioeuropejską w Przemyślu.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 bez powodzenia ubiegała się o mandat z listy Prawa i Sprawiedliwości. 30 listopada 2005 została powołana na stanowisko wojewody podkarpackiego[3], który to urząd sprawowała do 29 listopada 2007.
W 2010 uzyskała mandat radnej sejmiku podkarpackiego IV kadencji z listy PiS[4]. Od 16 lipca 2013 do 27 czerwca 2014 była wiceprzewodniczącą sejmiku podkarpackiego. W 2014 utrzymała mandat radnej sejmiku podkarpackiego V kadencji po rezygnacji złożonej przez Lucjusza Nadbereżnego. Została wiceprzewodniczącą Komisji Rozwoju Regionalnego i członkiem Komisji Bezpieczeństwa Publicznego i Zatrudnienia[5]. W 2018 ponownie została wybrana na radną sejmiku[6], po czym objęła stanowisko wicemarszałka województwa[7]. W 2024 utrzymała mandat radnej województwa na kolejną kadencję[8], kończąc w maju tegoż roku pełnienie funkcji wicemarszałka.
Z ramienia PiS startowała do Sejmu w wyborach w 2011[9] i 2023[10].
Działaczka organizacji pozarządowych. Zasiadała w zarządzie Lubelskiego Obserwatorium Problemów Społecznych w Lublinie. W Kolbuszowej współtworzyła Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Powiatu Kolbuszowskiego „NIL”, pełniła funkcję jego pierwszego prezesa. W 2010 założyła Stowarzyszenie Rewitalizacji i Promocji Kolbuszowej, w 2012 z jej inicjatywy powstało Stowarzyszenie na rzecz Rozwoju Społecznego „Colbusovia”, które zorganizowało w powiecie festiwal nauki i techniki.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (2024)[11][12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne, ipn.gov.pl [zarchiwizowane 2023-02-14] .
- ↑ Szymon Ukraiński , 110 lat Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Bytnara w Kolbuszowej [online], TVP3 Rzeszów, 11 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-10] .
- ↑ Ewa Draus wojewodą [online], nowiny24.pl, 1 grudnia 2005 [dostęp 2018-01-08] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2018-01-08] .
- ↑ Ewa Draus, portalsamorzadowy.pl [zarchiwizowane 2018-10-16] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2018-10-23] .
- ↑ Zarząd województwa podkarpackiego wybrany [online], gospodarkapodkarpacka.pl, 19 listopada 2018 [dostęp 2018-11-19] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2024 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2024-04-09] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2018-01-08] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2024-04-09] .
- ↑ M.P. z 2024 r. poz. 613
- ↑ Odznaczenia za wybitne zasługi w działalności na rzecz samorządu terytorialnego w Polsce [online], prezydent.pl, 24 maja 2024 [dostęp 2024-05-27] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wojewoda Ewa Draus, „Nasz Dom Rzeszów”, Nr 2, grudzień 2005, s. 4 [dostęp 2018-01-08] .