Fala balistyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fala balistyczna – zewnętrzna fala uderzeniowa powstająca w wyniku nakładania się zaburzeń w powietrzu wywoływanych przez ciało stałe lecące z prędkością większą od prędkości dźwięku.
Fale balistyczne powstają wokół pocisków oraz meteoroidów przelatujących przez ziemską atmosferę. W przypadku pocisków źródłem powstawania fali balistycznej, oprócz wierzchołka i krawędzi dna pocisku, są pierścienie wiodące, wszelkie nierówności pocisku oraz zawirowania za dnem. Fala balistyczna tworząca się przed ciałem meteorytowym, w wyniku większej prędkości niż pocisk, ma znacznie większą moc, przez co może wywołać znaczną pracę mechaniczną[1]. Fala balistyczna jest jednym z fizycznych czynników (oprócz lepkości oraz powstawania wirów przy opływie) określających wartość oporu powietrza działającego na pocisk.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Meteory i meteoryty, E. Kirow, Warszawa 1955, str. 24.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 66. ISBN 83-86028-01-7.